Κυριακή, Οκτωβρίου 30, 2011

Πανήγυρις Ιερού Μετοχίου


ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ  ΑΓ.ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ οδού ΣΟΛΩΝΟΣ



Την Τρίτην, 1η Νοεμβρίου 2011, εορτήν των Αγίων Ενδόξων και Θαυματουργών Αναργύρων,  πανηγυρίζει το ομώνυμον Μετόχιον της Μονής επί της οδού Σόλωνος 59  & Μασσαλίας (Πνευμ.Κέντρον Δήμου Αθηναίων).




Θα τελεσθεί:
Πανηγυρικός Εσπερινός την Δευτέραν 31 Οκτωβρίου ώραν 6 μμ
Θ.Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας την κυριώνυμον ημέραν  7-10 πμ
Παράκλησις εις τους Αγίους την Τρίτην το απόγευμα, ώραν 5 μμ

Τετάρτη, Οκτωβρίου 26, 2011

Αγρυπνία στο Καθολικό της Μονής

Τὴν Πέμπτην 27 Ὀκτωβρίου 2011 θὰ τελεσθεῖ Ἀγρυπνία στὸν Ναὸ τῆς Μονῆς Πετράκη, ἐπὶ τῇ Ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Θεομήτορος.
Ώρα  9.00' μμ  Απόδειπνο.
Ώρα  9.40' μμ  Εσπερινός με Αρτοκλασία
Ώρα 10.40' μμ  Επίκαιρο Κήρυγμα του Καθηγουμένου Αρχιμ.Ιακώβου Μπιζαούρτη
Ώρα 11.00' μμ  Όρθρος και Θ.Λειτουργία
Ώρα 02.00' πμ  Απόλυση

Ψάλλει πολυμελής Βυζαντινός Χορός.
Μετέχει πλειάδα Ιερομονάχων και διακόνων της Μονής, πλαισιώνοντας τον Προεστώτα.

Τρίτη, Οκτωβρίου 25, 2011

Αγρυπνία στην Μονή Αστερίου


Με τις ευλογίες του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη Αρχιμ. Ιακώβου Μπιζαούρτη 
και την πρωτοβουλία των Νεανικών Συνάξεων του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου και  Ι. Ν. Αγίας Σοφίας Ν. Ψυχικού, 
θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Αστερίου για την πνευματική ενδυνάμωση της Νεολαίας μας.
Η Αγρυπνία θα τελεσθεί την Τρίτη 25 Οκτωβρίου και ώρα 19:00 - 23:00 
Η μετάβαση προς την Ιερά Μονή θα γίνει με ιδιωτικά Ι.Χ καθώς δεν εξυπηρετούν συγκοινωνίες (συνοδεία Ι.Χ θα ξεκινήσει στις 18:00 απο τον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου και Αγίας Σοφίας Ν. Ψυχικού αντίστοιχα)
Οι προσκυνητές που θα φτάσουν στην Ιερά Μονή θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί λόγω του ότι δεν υπάρχει φωτισμός στην περιοχή.
 
Μετά το πέρας της Αγρυπνίας θα προσφερθεί κέρασμα.


.




Ήταν μια πρωτοβουλία των Νεανικών Ενοριακών Συνάξεων των Ι. Ναών Αγ. Γεωργίου και Αγ. Σοφίας Ν. Ψυχικού, τα μέλη των οποίων προσήλθαν, για να εορτάσουν τον Αγιο Δημήτριο, τον προστάτη άγιο της νεολαίας, και εκζητώντας τις ευχές του να εναποθέσουν τις ελπίδες τους για εν Χριστώ προκοπή και για ένα καλύτερο αύριο για όλους.
Η συμμετοχή ήταν συγκινητική, αφού οι νέοι και νέες προσήλθαν στη Μονή από την αρχή της Αγρυπνίας. Το κλίμα ήταν ιδιαιτέρως κατανυκτικό, μια και όλη η Ακολουθία τελέστηκε με το ιλαρό φως των κεριών και των καντηλιών, κάτω από το βυζαντινό θόλο του μικρού Καθολικού της Μονής Αστερίου. Ο πολυμελής χορός, που συγκροτήθηκε από τους ευλαβείς Νέους των Νεανικών Συνάξεων και των δύο Ενοριών, απέδωσε πανηγυρικά τα τροπάρια της εορτής, μετατρέποντας αυτήν τη μικρή γωνιά του Υμηττού σε θύρα ουράνια ανοιχτής κοινωνίας με τον Παντοκράτορα Θεό.
Μετά το πέρας της Αγρυπνίας, στο Αρχονταρίκι της Μονής, είχε ετοιμαστεί από τις νέες μας πλούσιο κέρασμα, σύμφωνα με τα πρωτοχριστιανικά όσο και τα Μοναστηριακά πρότυπα, φακές και ρεβύθια με ποικίλα αρτύματα, Δείπνο, που όλοι γεύτηκαν ευφρόσυνα με τη συντροφιά του αναμένου τζακιού.
Ευχόμαστε το Μετόχι της Αστερίου, έτσι όπως βρίσκεται ψηλά στον Υμηττό και ατενίζει από ψηλά την πολύβουη πόλη των Αθηνών κάτω, να φιλοξενήσει ξανά τέτοιες ωραίες πρωτοβουλίες, η δε προσευχή και το λειτουργικό βίωμα των νέων ανθρώπων να γίνει θυσία ζώσα, αγία, ευάρεστη στο Θεό, ελκύοντας έλεος και ελπίδα για τις δύσκολες μέρες που περνούμε.  Μιχ.Σ.

.

Σάββατο, Οκτωβρίου 22, 2011

Ονομαστήρια του Καθηγουμένου



Τὴν Κυριακὴν 23 Οκτωβρίου 2011
ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ.Μονῆς ἄγει τὰ ὀνομαστήριά του, ἐπικαλούμενος τὶς εὐχὲς τοῦ Ἀδελφοθέου Ἰακώβου, πρώτου Ἐπισκόπου τῶν Ἱεροσολύμων καὶ Ἱερομάρτυρος.

Τὶς ἡμέρες ὅμως αὐτές, ἔχει κοιμηθῆ ἐν Κυρίῳ καὶ κηδεύεται ἐν Βιέννῃ ἕνας ἐκλεκτὸς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Αὐστρίας Μιχαήλ, προσωπικὸς φίλος τοῦ Καθηγουμένου.

Ἔχει προσκληθῆ, λοιπόν, ὁ Ἡγούμενός μας εἰς Αὐστρίαν καὶ κατ᾿ ἀνάγκην θὰ ἀπουσιάσῃ ἀπὸ τὴν Κυριακὴν 23.10.11 τὸ μεσημέρι μέχρι τὴν Τετάρτην 26.10.11.

Θὰ τελέσῃ Ἑσπερινὸν μετ᾿ Ἀρτοκλασίας τὸ Σάββατον 22 Ὀκτωβρίου στὴν Μονὴν 7.00'-8.30'μμ, καὶ ἐν συνεχείᾳ θὰ δεχθῇ τὶς εὐχὲς τοῦ ἐκκλησιάσματος, τῶν πνευματικῶν του τέκνων καὶ τῶν γνωστῶν καὶ φίλων.

Τὴν ἑπομένην, κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς, θὰ τελέσῃ τὴν Θ.Λειτουργίαν στὸ Καθολικὸν τῆς Ἱ.Μονῆς.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2011

Ετήσιον Μνημόσυνον Θεοδώρου Σαρρή


Θεόδωρος Σαρρης
Γεννήθηκε στα Τρόπαια Γορτυνίας το 1921. Από την ηλικία των τριών χρόνων έμεινε ορφανός από πατέρα. Χήρα μητέρα με 4 παιδιά έμεινε πίσω. Ωστόσο, μεγάλη αγάπη, μεγάλη ενότητα ψυχών και προπαντός αγνότητα καρδιάς και παραδοσιακή ευσέβεια κράτησαν τα παιδιά αυτά στο δρόμο του Θεού και στην πνευματική προκοπή.
Μεγαλύτερος αδελφός του κατά 5 χρόνια ο Χρήστος, που ασχολήθηκε αρχικά με την τσαγγαρική, του έγινε βοηθός και χειραγωγός. Γραμματική μόρφωση, αδύνατον να επιτευχθεί.
Το 1944 ο Χρήστος γίνεται μοναχός στη Μονή Βλαχερνών Ηλείας και λαμβάνει το όνομα Χαρίτων, το δε 1946 χειροτονείται διάκονος και μετακινείται στο μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοπηγής στην Δίβρη. Ο Θεόδωρος ακολουθεί τα βήματά του. Είχε πόθο στην ψυχή του να ταχθεί στον Θεό μας, αλλά κάτι εμπόδιζε την δική του κουρά. Τί ακριβώς; Παρουσίαζε κατά καιρούς επιληπτικές κρίσεις. Αυτό το θεωρούσε μέγιστο εμπόδιο για να ενδυθεί το σχήμα. Θεωρούσε ότι θα ήταν μεγάλη βεβήλωση του σχήματος, εάν του συνέβαινε κάποια κρίση. Τόση ευαισθησία και ευλάβεια περί τα ιερά είχε. Και αργότερα, ενώ είχαν καταπαύσει αυτά τα συμπτώματα, πάλι εδίσταζε.. Έμεινε πιστός υπηρέτης στις αυλές του Θεού μας. Ταπεινός, σιωπηλός, ολιγόλογος, σοβαρός, αφοσιωμένος στο να εκπληρώνει τα διακονήματα, που του ανετίθεντο, με άκρα συνέπεια και υπευθυνότητα κάθε φορά. Και ονομαζόταν «δόκιμος μοναχός». Μέχρι τα 89 χρόνια, που έφθασε να ζήσει!
Εκείνη την εποχή (τέλη της 10ετίας του 40) οι δρόμοι των 2 αδελφών χωρίζουν. Ο Θεόδωρος έρχεται στην Αθήνα και εγκαταβιώνει στην Μονή Πετράκη. Θα αναλάβει όλες τις τρέχουσες εργασίες και διακονήματα στη Μονή με αναντίρρητη προθυμία, θα αναλάβει αργότερα και την ευθύνη του Μετοχίου της Αγ.Τριάδος στην Πάρνηθα.
Ο αδελφός του π.Χαρίτων παραμένει αρχικά στην Δίβρη ως μοναχοδιάκονος και Αρχοντάρης και το 1961 ακολουθεί τον Αρχιμ.Καλλίνικο Καρούσο (κατόπιν μητροπολίτη Πειραιώς) στην Μονή Βαρλαάμ (όπου το επόμενο χρόνο αναλαμβάνει Ηγούμενος) και το 1977 στο Μέγα Μετέωρο, ως Ηγούμενος επίσης.
Ο Θεόδωρος, πιστός στην υπηρεσία των Αγίων Ασωμάτων Ταξιαρχών, δεν επηρεάζεται από την καλή εξέλιξη του αδελφού του, ούτε επιδιώκει να επωφεληθεί από αυτήν (να σημειωθεί ότι και ο επόμενος -που συνεχίζει να είναι και σήμερα- Ηγούμενος της Μονής Βαρλαάμ, Αρχιμ.Ισίδωρος Τσιατάς, ήτο συγγενής του), αλλά παραμένει πιστός στην ταπεινή διακονία του. Τηρεί απαρέγκλιτα το πρόγραμμα της Μονής, δέχεται στο κελάκι του μετά τη Θ.Λειτουργία κάθε φιλοξενούμενο κληρικό, προσφέροντας καφέ και αδελφική επικοινωνία (πάντα ολιγόλογος και, θα λέγαμε, και λίγο βαρύς), στο δε κελί του είχε ανηρτημένες φωτογραφίες απελθόντων μοναχών ή επισκόπων, με τους οποίους είχε συνδεθεί, ή εφημερίδες και φωτογραφίες από μεγάλα γεγονότα του Έθνους μας. Ζούσε με αυτά! 
Ήτο δε γνωστός και αγαπητός από όλους τους προσκυνητάς. Νέοι μοναχοί προσήρχοντο στην Μονή, εχειροτονούντο, εξελίσσοντο, προώδευαν, προεχειρίζοντο και Επίσκοποι, Ηγούμενοι διεδέχοντο ο ένας τον άλλον, και ο κυρ-Θόδωρος έμενε στη θέση του, δεκαετίες, γνωστός και αγαπητός, σύμβολο πιστότητος και αφοσιώσεως στις αυλές των Ασωμάτων.
Περνώντας τα χρόνια, παρουσιάζει, όπως είναι φυσικό διάφορα προβλήματα υγείας, δέχεται από την φιλόστοργη Μονή και ειδικώτερα από τον Ηγούμενό της πολλή φροντίδα, παραμένει για ένα χρόνο κατάκοιτος στον Ξενώνα του Αγ.Αιμιλιανού (λόφο Σκουζέ) και εκεί παραδίδει την οσιακή ψυχή του στα χέρια του Κυρίου, που εκ παιδός ηγάπησε στις 21.10.2010.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 14, 2011

Αγ.Ιγνάτιος Επίσκ.Μηθύμνης



Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Αγαλλιανός, Αρχιεπίσκοπος Μηθύμνης, ο Θαυματουργός
 
Γεννήθηκε το 1492 στο χωριό Φάραγγα της Μυτιλήνης (κοντά στην Καλλονή) και επονομαζόταν Αγαλλιανός.
Ο πατέρας του Εμμανουήλ Αγαλλιανός ήταν ιερέας στη Μυτιλήνη.
Ο Ιωάννης (αυτό ήταν το πρώτο του όνομα), σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε και έγινε κι αυτός Ιερέας. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του και των παιδιών του, έκτος από ένα τον Μεθόδιο, από κάποια επιδημική αρρώστια, αποσύρθηκε στον Ταξιάρχη του Λειμώνα, ασχολούμενος με μελέτη, προσευχή και την καλλιέργεια του πατρικού κτήματος.
Στα χρόνια της Τούρκικης κατοχής του νησιού, πρόσφερε μεγάλες και σημαντικές υπηρεσίες στα εκεί μοναστήρια και στους υπόδουλους χριστιανούς. Ξεχωριστό έργο του ήταν η "Λειμωνιάδα" Σχολή, στην οποία φοιτούσαν και εφωτίζοντο τα υπόδουλα ελληνόπουλα.
Για όλα αυτά, καθώς και για την αγιότητα της ζωής του, έγινε επί Ιερεμίου του Β' το 1531 Μητροπολίτης Μηθύμνης.
Και στο νέο του πόστο ο Ιγνάτιος αναδείχτηκε άριστος ποιμένας και έτσι θεάρεστα αφού ποίμανε το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά το 1566.
Η Μονή μας κατέχει ευλαβώς ένα ευμέγεθες τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του, το οποίο προσφέρει σήμερα, 14 Οκτωβρίιου, ημέρα της σεπτής Μνήμης του, εις προσκύνησιν δια τους πιστούς, καθ'όλην την ημέραν, μετά την Θ.Λειτουργίαν που τελεί ο Καθηγούμενος της Μονής.

Σάββατο, Οκτωβρίου 08, 2011

Επέστρεψεν η Τιμία Κάρα της Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής

Μετά από μίαν εβδομάδα παραμονής προς προσκύνησιν εις την Μονήν Αγ.Παρασκευής Ναμάτων στην Μητρόπολιν Σιατίστης, επέστρεψε στην θέσιν της η Αγία.
Ο λαός του Θεού στην Δυτικήν Μακεδονίαν την ετίμησεν υπερβαλλόντως.
Προσέτρεξε με ιδιαιτέραν ευλάβειαν και θερμήν πίστιν, για να προσκυνήση την θαυματουργόν Αγίαν, ιδίως άνθρωποι με παθήσεις στους οφθαλμούς.
Διαβάσετε και σχετικόν τοπικόν ρεπορτάζ, δείτε και σχετικά video.
http://agiosdimitriossiatistas.blogspot.com/2011/10/blog-post.html 
http://agiosdimitriossiatistas.blogspot.com/2011/09/blog-post_30.html 
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=OhnnyLaXXkw&noredirect=1 















Πανήγυρις τοῦ Πολιούχου Ἀθηνῶν

Με λαμπρότητα ετελέσθη και εφέτος η Πανήγυρις του Πολιούχου των Αθηνων Αγ.Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, καθώς και η Λιτανεία της Ιεράς του Εικόνος, με την παρουσία των Αρχών της Πόλεως.










Δευτέρα, Οκτωβρίου 03, 2011

Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης & οι συν αυτώ εορτάζοντες


3 Οκτωβρίου. 

Εορτάζει η Αθήνα τον Πολιουχον της.

Τον σοφόν και μυστιπόλον Ιεράρχην της.

Παραθέτουμε μικρόν κείμενον από την εμπνευσμένην και θεοφώτιστον γραφίδα του.




Δωροθέῳ Λειτουργῷ.

θεος γνόφος στ τ «πρόσιτον φς», ν κατοικεν Θες λέγεται, κα οράτ γε ντι δι τν περέχουσαν φανότητα κα προσίτ τ ατ δι᾿ περβολν περουσίου φωτοχυσίας.  

ν τούτ γίγνεται πς Θεν γνναι κα δεν ξιούμενος, ατ τ μ ρν μηδ γινώσκειν· ληθς ν τ πρ ρασιν κα γνσιν γιγνόμενος τοτο ατ γιγνώσκων, τι μετ πάντα στ τ ασθητ κα τ νοητά, κα προφητικς ρν· «θαυμαστώθη γνσίς σου π᾿ μο, κραταιώθη, ο μ δύνωμαι πρς ατήν».

σπερ ον κα θεος Παλος γνωκέναι τν Θεν λέγεται, γνος ατν πρ πσαν ντα νόησιν κα γνσιν, δι κα νεξιχνιάστους εναι τς δος ατο φησι κα «νεξερεύνητα τ κρίματα ατο» κα νεκδιηγήτους τς δωρες ατο κα τν ερήνην ατο περέχουσαν «πάντα νον», ς ερηκς τν πρ πάντα κα τοτο πρ νόησιν γνωκώς, τι πάντων στν πέκεινα πάντων ατιος ν.


Ὁ θεϊκὸς γνόφος, τὸ πυκνὸ σύννεφο τῆς ἀπροσίτου γνώσεως τοῦ ἀκαταλήπτου Θεοῦ μας, εἶναι στὴν οὐσία ἕνα ἐκθαμβωτικὸ φῶς, ποὺ δὲν μπορεῖ ἄνθρωπος νὰ τὸ προσεγγίση ἢ νὰ τὸ ἀντικρύση, καθὼς λέγει καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅτι κατοικεῖ ὁ Θεὸς «φῶς ἀπρόσιτον»1. Ὅποιος, λοιπόν, ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ἀξιώνεται νὰ γνωρίση καὶ νὰ ἰδῆ τὸν Θεὸν εἰσέρχεται σ᾿αὐτὸν τὸν γνόφο, ὁ ὁποῖος εἶναι πυκνὸς καὶ δὲν ἐπιτρέπει τὴν ὄραση, ἀκριβῶς διότι ἔχει μία ἐκπληκτικὴ φαεινότητα καὶ λάμψη καὶ εἶναι ἀπρόσιτος, ἀπροσέγγιστος ἐπίσης, λόγῳ τῆς ὑπερούσιας ἄκτιστης φωτοχυσίας, ἡ ὁποία ἐκπέμπεται σὲ ἀπόλυτο βαθμὸ καὶ ἔνταση ἀπὸ τὴν ἄπειρη καὶ ὑπερβατικὴ Ὑπάρξή Του.

Ἔτσι, λοιπὸν, ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀξιώνεται νὰ προσεγγίση τὸν ὑπερούσιο Θεὸ μέσα ἀπὸ μία ἄφατη ταπείνωση καὶ συντριβὴ καὶ τὴν συνακόλουθη παραίτηση ἀπ᾿ τὸ νὰ βλέπη ἢ νὰ γνωρίζη, εἰσέρχεται πλέον μέσα στὸ περιβάλλον τῆς ὑπερκοσμίου πραγματικότητος, ὅπου πρυτανεύει ὁ Θεός, ποὺ εἶναι πέρα ἀπὸ κάθε γνώση καὶ ἀπὸ κάθε ὄραση, καὶ συνειδητοποιεῖ αὐτὸ ἀκριβῶς, ὅτι μετὰ ἀπὸ ὅλα τὰ αἰσθητὰ καὶ τὰ νοητὰ ὑπάρχει ὁ Θεός, ἀλλὰ ἀξιώνεται νὰ εὑρίσκεται καὶ ὁ ἴδιος μέσα στην έκπαγλη παρουσία Του, καὶ μὲ τὰ λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς κραυγάζει ἀγαπητικῶς· «εἶναι ἀπίστευτη, εἶναι ὑπερθαύμαστη ἡ γνώση σου Κύριε μέσα μου. Εἶναι τόσο δυνατὴ καὶ συνταρακτική, ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴν ἀντέξω2.

Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος ἐγνώρισε τὸν Θεόν, ὅπως ἀναφέρει ἡ Καινὴ Διαθήκη, συναντῶντας Αὐτὸν καὶ μετέχοντας Αὐτοῦ, πῶς; συνειδητοποιῶντας ὅτι εἶναι πέρα ἀπὸ κάθε νόηση καὶ ἀπὸ κάθε γνώση3. Γι᾿ αὐτὸ καὶ λέει ὅτι εἶναι ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ Αὐτοῦ, οἱ δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν σ᾿ Αὐτὸν καὶ οἱ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους Αὐτὸς ἐνεργεῖ καὶ ἀνεξερεύνητες οἱ βουλὲς καὶ ὅλα ὅσα ῥυθμίζει γιὰ τὴ ζωὴ μας4 καὶ ἀνέκφραστες οἱ δωρεὲς τῆς ἀγαθότητός Του5. Καὶ ἡ εἰρήνη ποὺ χαρίζει ξεπερνάει κάθε σύλληψη τοῦ νοῦ6. Καὶ τὰ λέγει αὐτὰ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὡς ἄνθρωπος χαρισματικός, ποὺ εὑρῆκε ὄντως Ἐκεῖνον ποὺ ὑπάρχει πάνω καὶ πέρα ἀπὸ ὅλα καὶ γνώρισε Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος βρίσκεται πάνω καὶ πέρα ἀπὸ κάθε γνώση. Διότι ἀπὸ ὅλους καὶ ὅλα εἶναι ξεχωριστὸς καὶ ἀνώτερος καὶ συνάμα ὁ δημιουργὸς καὶ ὁ αἴτιος τῆς ὑπάρξεως ὅλων Παντοκράτωρ Θεός.


1. Α’Τιμ στ’16 ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.
2.ΨΑΛΜΟΣ 138 (Μασ. 139)
6 ἐθαυμαστώθη ἡ γνῶσίς σου ἐξ ἐμοῦ· ἐκραταιώθη, οὐ μὴ δύνωμαι πρὸς αὐτήν.
3.Β’Κορ ιβ’2-4 οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.
4.Ρωμ ια’33 ῏Ω βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!
5.Α’Κορ β’9 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ οἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπουν οὐκ ἀνέβη, ἃ ἠτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
6.Φιλιπ δ’7 καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.



Η ΑΓΙΑ ΔΑΜΑΡΙΣ


  Η Αγία Δάμαρις είναι η πρώτη Αθηναία, που μαζί με τον άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη ( 3 Οκτωβρίου) πίστεψαν στο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου το 52 μ.Χ. Το όνομά της αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων: «Τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς». (Πράξ. ιζ΄ 34).
Το γεγονός ότι αναφέρεται ονομαστικά από τον Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις του υποδεικνύει ότι πρόκειται για αξιόλογη προσωπικότητα και για γυναίκα από ευγενή οικογένεια και με υψηλή κοινωνική θέση. Επίσης, το όνομα της δεν είναι ελληνικό, παρά εξηλληνισμένος τύπος του ιουδαϊκού ονόματος «Θαμάρ», που σημαίνει ότι δεν ήτανε Ελληνίδα αλλά κάποια Ιουδαία μέτοικος στην Αθήνα.
Είναι γεγονός ότι η χριστιανική κοινότητα των Αθηνών, αρχικά τουλάχιστον, στα χρόνια του Αποστόλου Παύλου, μόλις και διατηρούνταν ανάμεσα στον ειδωλολατρικό κόσμο των Αθηνών. Και είναι και πάλι γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος ουδέποτε επισκέφτηκε ξανά την Εκκλησία των Αθηνών. Ωστόσο η Εκκλησία με επίσκοπο το Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον όποιο κατέστησε ο ίδιος ο Παύλος, εξακολουθούσε να υπάρχει και με τον καιρό να αναπτύσσεται. Σ' αυτόν συνέβαλε και η Δάμαρις.
       Ήταν μια ιεραποστολική ψυχή η Αθηναία αυτή γυναίκα. Και ασκούσε την ιερή αυτή διακονία παντού, ιδιαίτερα ανάμεσα στον γυναικείο κόσμο. Και την ασκούσε με αμείωτο ζήλο και παλμό. Μαθήτρια του Αποστόλου Παύλου η Δάμαρις, μοχθούσε καθημερινά, όπως και ο Διδάσκαλος της, κηρύττοντας με όποιο τρόπο μπορούσε το ευαγγέλιο του Χριστού. Εξάλλου είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε φορά που ο μεγάλος Απόστολος επισκεπτόταν την Εκκλησία της Κορίνθου, εκείνη πήγαινε σε συνάντησή του, για να γυρίζει στην Αθήνα πιο δυνατή και πιο φλογερή στην διακονία της.
Σημείωση: Μερικοί συναξαριστές αναφέρουν την μνήμη της στις 2 Οκτωβρίου.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Του Παύλου ως ήκουσας, δημηγορούντος σοφώς, έδέξω το κήρυγμα, της ευσεβείας θερμώς, Κυρίω πιστεύσασα .Όθεν ή εν Αθήναις, Εκκλησία τιμά σε, Δάμαρις μακαρία, ως θεράπαιναν θείαν, Χριστώ οικειουμένην, τούς σε μακαρίζοντας.

Κοντάκιον
Ήχος δ . Έπεφάνης σήμερον.
Το Του του Παύλου ρήμασι καταυγασθείσα, των Χριστώ προσέδραμες, και την χρηστότητα αυτού, βίω άμέμπτω έδόξασας, εν ταις Αθήναις θεόσοφε Δάμαρις.

Μεγαλυνάριον
Πίστιν δεξαμένη την του Χριστού, Δάμαρις Αγία, έλαμπρύνθης θείω φωτί, και τού θείου Παύλου συνόμιλος φανείσα, συν τούτω των άφθαρτων, γερών ηξίωσαι.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΟΥΣΤΙΚΟΣ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Οι Άγιοι Ρουστίκος και Ελευθέριος υπήρξαν μαθητές του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Ο μεν πρώτος ήταν Ιερέας ο δε δεύτερος διάκονος. Ίσως μάλιστα να ήταν και Αθηναίοι. Μαρτύρησαν δια ξίφους μαζί με τον Άγιο Διονύσιο, κατά τον επί Δομετιανού διωγμό (81 - 96 μ.Χ.).