Τετάρτη, Φεβρουαρίου 29, 2012

Ακολουθίες της Καθαράς Εβδομάδος


Την Καθαράν Δευτέραν, 27.02.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός  6.00'πμ έως 8.30'πμ.
* Μ.Απόδειπνον και α' τμήμα του Μεγ.Κανόνος 6.00'μμ έως 8.00'μμ.

Την Καθαράν Τρίτην, 28.02.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός  6.00'πμ έως 8.30'πμ.
* Μ.Απόδειπνον και β' τμήμα του Μεγ.Κανόνος 6.00'μμ έως 8.00'μμ.

Την Καθαράν Τετάρτην, 29.02.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός & Προηγιασμένη 6.00'πμ έως 9.00'πμ.
* Μ.Απόδειπνον και γ' τμήμα του Μεγ.Κανόνος 6.00'μμ έως 8.00'μμ.

Την Καθαράν Πέμπτην, 01.03.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός  6.00'πμ έως 8.30'πμ. 
* Μ.Απόδειπνον και δ' τμήμα του Μεγ.Κανόνος 6.00'μμ έως 8.00'μμ.

Την Παρασκευήν, 02.03.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός & Προηγιασμένη 6.00'πμ έως 9.00'πμ.
* Μικρόν Απόδειπνον & οι Α'Χαιρετισμοί 7.00'μμ έως 8.30'μμ.
και β' Ακολουθία των Χαιρετισμών  9.00'μμ έως 10.30'μμ

Το Σάββατον των Αγ.Θεοδώρων, 03.03.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος & Θ.Λειτ.Ιω.Χρυσοστόμου 6.00'πμ έως 8.10'πμ.
* Εσπερινός  6.00'μμ έως 7.00' μμ.

Την Κυριακήν Α'Νηστειών, 04.03.2012 θα τελεσθούν:
* Όρθρος, Θ.Λειτ.Μ.Βασιλείου, Λιτάνευσις Ι.Εικόνων 7.00'πμ έως 10.30'πμ.
* Καταν.Εσπερινός & Ομιλία Ηγουμένου 6.00'μμ έως 7.30'μμ.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 28, 2012

Το κήρυγμα του Καθηγουμένου


 ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Α’ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
(26/2/2012)
Με τη χάρη του Θεού αξιωθήκαμε να ολοκληρώνουμε την ωραία κατανυκτική αυτή Ακολουθία και να βιώνουμε την έναρξη της ευλογημένης περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Πριν ζητήσει και λάβει ο καθένας από τον άλλον την συγγνώμη ως δείγμα της αλληλοερξαρτήσεως που έχουμε ο ένας από τον άλλον ως τέκνα της Εκκλησίας και αδελφοί εν Χριστώ και ως μία έμπρακτη έκφραση της πεποιθήσεως, ότι δεν θα μπορέσουμε να δούμε το πρόσωπο του Θεού και να τύχουμε της συγγνώμης Του, εάν δεν μπορούμε προηγουμένως να δούμε το πρόσωπο του συνανθρώπου μας, του συναδέλφου μας, του αδελφού μας, και να τον συγχωρήσουμε εξ όλης της ψυχής μας για ό,τι μας ελύπησε, αλλά και να δεχθούμε τη συγγνώμη και εκείνου, δύο απλές πνευματικές σκέψεις είναι ανάγκη να ακουσθούν.
Πρωτίστως να υπενθυμίσουμε εις εαυτούς και αλλήλους ότι όλη η δομή της εκκλησίας μας, όλη η φύση της πίστεώς μας, είναι αναχωρητική, είναι ασκητισμός, είναι μία υπνενθύμιση του χαμένου παραδείσου, μία βεβαίωση ότι πλαστήκαμε μέσα εις τον Παράδεισο της τρυφής, για να κατοικούμε ανενδεείς με την διαρκή παρουσία του Θεού Πατρός και Δημιουργού μας. Και, όπως σήμερα η Εκκλησία μας αναμιμνήσκει τον πρώτο άνθρωπο, τον γενάρχη μας τον Αδάμ, διαλέξαμε και εμείς όλοι τον δρόμο της απομάκρυνσης, τον δρόμο της πνευματικής  γύμνιας και της εμπειρίας τόσων πολλών κακών, τα οποία συνοδεύουν μέχρι σήμερα τη ζωή μας, κι αυτά είναι ο πόνος, οι ασθένειες, ο θάνατος, η διαίρεση, το μίσος, η κοσμική προπέταια και ξυπασιά και όλα τα άλλα φυσικά κακά που συνοδεύουν την πτώση του ανθρώπου.
Η Εκκλησία, λοιπόν, πάντοτε μας θυμίζει ότι δεν είμαστε γεννημένοι γι’αυτά, αλλά είμαστε γεννημένοι για πολύ σπουδαιότερα και ανώτερα, τα οποία όμως οι τίτλοι του κόσμου τούτου και η ραστώνη και η αμέλειά μας για την αλήθεια του Ευαγγελίου και του λόγου του Θεού μας αφήνουν πάλι ξεθωριασμένη την ανάμνηση του Παραδείσου και μας κάνουν, αντί να είμαστε οι ερασταί της Βασιλείας του Θεού, να είμαστε οι  άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι σαγηνευόμεθα και πλανώμεθα από τα πράγματα του κόσμου τούτου.
Είμαστε οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι συμβιβαζόμαστε με τις βιοτικές μας ανάγκες και επικεντρώνουμε ακόμα και την ηθική μας υπόσταση και τις οποιεσδήποτε αρετές μας, όλα, σε ένα συνδυασμό ατομικιστικής και ενδοκοσμικής επωφελείας, σε ένα συνδυασμό που έχει σχέση επιμόνως με τα πράγματα του κόσμου τούτου.
Αυτή, λοιπόν, η περίοδος κατεξοχήν θέλει να μας διδάξει ότι η ζωή μας δε θα πρέπει να έχει μια στατικότητα ως έκφρασή της και ως ερμηνεία της, αλλά η ζωή μας πρέπει να έχει την αίσθηση της πορείας, της μετακίνησης, του οραματισμού, της πορείας από τα τα πράγματα του νυν εις τα πράγματα του μέλλοντος αιώνος.
Ένα άλλο στοιχείο, το ποίο θα μας βοηθήσει σε αυτή την πορεία, για να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας και να κερδίσουμε τον πνευματικό μας στόχο, που θα συμπέσει με τη δόξα μας, τη δοξα του ανθρώπου, την δοξοποίηση της ύπαρξής μας μέσα στην χάρη του Ελέους και  της Ευλογίας του Θεού, είναι και το εξής: Ο ένας και μοναδικός, ο Σωτήρ του κόσμου, ο αγωνοθέτης και ενισχυτής και τελικός ελανοδίκης, είναι ο Κύριος Ιησούς, ο Θεάνθρωπος, εκείνος ο οποίος ήρθε επί γης, για να ανέλθει επί του Σταυρού και με το τίμιον αίμα Του να θεμελιώσει την Εκκλησία Του.
Είναι η Χάρις του Θεού που ήρθε, όπως ακούσαμε πριν λίγο και στο Ιδιόμελο των Αποστίχων (λαμψεν χάρις σου Κύριε, λαμψεν φωτισμς τν ψυχν μν), για να διαλύσει τα σκότη.
Σκότος είναι η ζωή του ανθρώπου όσο και αν φαίνεται πετυχημένη, σκότος είναι η ζωή του ανθρώπου, όσο κι αν αυτός ζαλίζεται από τις επιτυχίες της επιστήμης και της τεχνολογίας, σκότος είναι η ζωή του ανθρώπου, και όταν ακόμη αυτός κερδίσει τον κόσμον όλον και συνοδεύεται η ζωή του από εξαιρετική δύναμη, από δόξα, από επάρκεια αγαθών και οικονομικών στοιχείων, είναι και παραμένει σκότος, όταν το έκπαγλον και άκτιστον φως του Χριστού δεν φωτίζει όλες αυτές τις ενέργειες, το φως,  το  οποίον έρχεται για να φωτίσει «πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», να φωτίσει τα έγκατα της ψυχής μας και να μας ανακαλύψει την πνοή την ζώσαν, που κρύβεται απ’αρχής της Δημιουργίας μέσα στην ύπαρξή μας, και να την επανασυνδέσει με την αιώνια αλήθεια και ζωή που είναι ο Τριαδικός, ο αϊδίως υπάρχων Παντοκράτωρ Θεός.
Και βεβαίως δεν χρειάζεται να κάνουμε μία σκιαγραφία της πορείας της ανθρωπότητος από τα παλιά μέχρι και τα σημερινά δεδομένα, τα οποία βιώνουμε, για να βεβαιωθούμε γι’αυτή την αλήθεια, ότι δεν μπορεί δηλαδή παρά μόνο το ζωογόνο φως του Ζώντος και Φιλανθρώπου Θεού να φωτίζει τον κόσμο και μόνο η άπειρη αγάπη Του και η ελεημοσύνη Του να συντηρεί τον κόσμο, διότι όλα τα ανθρώπινα μεταβάλλονται και όλα τα ανθρώπινα είναι σχετικά, ενώ η παρουσία του Θεού είναι ξέχωρη, είναι άπειρη και απερινόητη αλήθεια, είναι ατελεύτητη πανένδοξη αιωνιότητα.
Γι’αυτό, λοιπόν, ακριβώς θα πρέπει να ζούμε στο πνεύμα του αναχωρητισμού, να ζούμε στο πνεύμα της ασκήσεως, η οποία θα αρχίσει από την καθημερινή μας ζωή, από απλά μικρά πράγματα, τα οποία όμως θα μας δώσουνε μία δυνατότητα να βιώσουμε και τα μεγάλα και τα σπουδαία, τα οποία ετοιμάζει ο Θεός για μας.
Λέει ο Ιώβ στο βιβλίο του ότι η μανία της θάλασσας στον ωκεανό καταλήγει και σβήνει στο άκρο της γης, που είναι η στεριά, που είναι ακροθαλασσιά. Αυτός ο ισχυρός προφυλακτήρας της γης αποτελείται και δημιουργείται από τα πιο μικρά πράγματα που είναι οι κόκκοι της άμμου! (Ἰὼβ λη’8-11. «ἔφραξα θάλασσαν πύλαις ... ἐθέμην αὐτῇ ὅρια, περιθεὶς κλεῖθρα καὶ πύλας. Εἶπα δὲ αὐτῇ· μέχρι τούτου ἐλεύσῃ καὶ οὐχ ὑπερβήσῃ, ἀλλ᾿ ἐν σεαυτῇ συντριβήσεταί σου τὰ κύματα».  Πρβλ. και τον Ειρμόν:  Δευτέρα πρωῒ  Γ´Εβδομάδος Τριῳδίου  ᾨδὴ η´.  Ἦχος γ´. «Ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶς θαλάσσῃ, ὅριον ψάμμον, καὶ συνέχων τὸ πᾶν, σὲ ὑμνεῖ ἥλιος, σὲ δοξάζει σελήνη, σοὶ προσφέρει ὕμνον πᾶσα κτίσις, τῷ Δημιουργῷ καὶ Κτίστῃ, εἰς τοὺς αἰῶνας»).
Έτσι, λοιπόν, είναι οι μικρές καθημερινές πράξεις, οι οποίες όμως, όταν βιώνονται με την αλήθεια και το πνεύμα του Ευαγγελίου, κάνουνε τις προσωπικότητές μας όχι απλώς θρησκευτικές, όχι απλώς ακέραιες, ηθικές, αλλά τις κάνουνε κοινωνούς θείας φύσεως, καθιστούν τον άνθρωπο μέτοχο της Χάριτος και της ευλογίας του Θεού.
Έτσι δεν δημιουργείται ο αλαζόνας άνθρωπος της δυνάμεως, αλλά μορφώνεται ο άνθρωπος του Θεού. Κι αυτό έχει ανάγκη πάντοτε η κοινωνία. Διότι τα μεγάλα πνεύματα κι οι μεγάλοι δημιουργοί και μεγάλοι επιστήμονες μπορούν να κατορθώσουν πάρα πολλά πράγματα και έχουν κατορθώσει. Και αποδεικνύουν με αυτό ότι μέσα τους υπάρχει η εικόνα του Θεού, η σπίθα, το χάρισμα, η δύναμη και η λογική, που ο Θεός εμφύσησε στον άνθρωπο. Ανεξάρτητα όμως πώς προσφέρουν τα αγαθά αυτά και σε ποιά υπηρεσία αυτοί τα επιστρατεύουν, εμείς έχουμε ανάγκη να γίνουμε άνθρωποι του Θεού. Σε οποιονδήποτε λοιπόν τομέα της ζωής κι αν βρισκόμαστε αν είμαστε άνθρωποι του Θεού, μπορούμε να ελπίζουμε ότι μπορεί να μετριαστεί και να ελαχιστοποιηθεί το κακό μέσα εις τον κόσμο.
Γι’αυτό λοιπόν από αυτή την ευλογημένη περίοδο συγκεκριμένα, ας αρχίσουμε με τις δοκιμασμένες μεθόδους που η Εκκλησία μας προσφέρει.
Με την αλλαγή των τροφών, με τον περιορισμό των τροφών, με τον περιορισμό των διασκεδάσεων και των χαλαρών στιγμών, με τον περιορισμό όλων εκείνων στοιχείων, τα οποία μας ευχαριστούν και αυτά πιθανόν δεν είναι πάντοτε συνδεδεμένα με την αμαρτία, αλλά όλα εκείνα τα οποία ιδιαίτερα αγαπούμε, και είμεθα προσκολλημένοι, θα πρέπει αυτήν την περίοδο ιδιαίτερα να τα στερηθούμε, θα πρέπει να κλειστούμε στο Ταμιείον μας, να βρούμε ώρες περισυλλογής.
Ας περιορίσουμε το ραδιόφωνο, ας περιορίσουμε την τηλεόραση, ας περιορίσουμε την επικοινωνία με το τηλέφωνο, που συχνά μέσα σε ανεξέλεγκτες απεραντολογίες μας εμβάλλει στην αργολογία και την καταλαλιά. Ας περιορίσουμε την περιέργεια και τους περισπασμούς με αυτά που γίνονται γύρω μας και στους άλλους. Ας συγκεντρωθούμε στον εαυτόν μας, ας γνωρίσουμε τον εαυτό μας, ας ανοίξουμε τις καρδιές μας διάπλατα στο φως το θείου Νόμου και στην κρίση του Θεού. Ας πούμε ότι σήμερα θα ασχοληθώ με αυτό το στοιχείο της ψυχής μου και αύριο με ένα άλλο στοιχείο του χαρακτήρος μου, εκκόπτοντας ζιζάνια παθών και συλλέγοντας άνθη αρετών, από αυτά που προσφέρει η Εκκλησία μας.
Δεν θα δώσουμε λόγο στο Θεό, γιατί δε λύσαμε το στεγαστικό και οινομικό πρόβλημα της ανθρωπότητος. Δεν θα δώσουμε λόγο στο Θεό, γιατί δεν κατορθώσαμε να γίνουμε μεγάλοι ιεραπόστολοι ή να γίνουμε μάρτυρες της Πίστεως και της επιστήμης και να ανακαλύψουμε χίλια δυο πράγματα και να σκεφτούμε άλλα τόσα, αλλά θα δώσουμε λόγο στο Θεό, γιατί Εκείνος μας χτύπησε σήμερα την πόρτα, και εμείς του την κλείσαμε. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό, διότι σήμερα, ενώ μάθαμε κάτι δυσάρεστο για έναν διπλανό μας, ανεξάρτητα αν είναι αληθές ή ψευδές δεν το κλείσαμε με προσευχή μέσα στην καρδιά μας, αλλά πήραμε τηλέφωνο για να το κουτσομπολέψουμε, να αναμεταδώσουμε την περίεργη και σκανδαλώδη είδηση. Και έτσι πληθαίνουμε μια συκοφαντία ή γνωστοποιούμε μια αληθινή πτώση του πλησίον μας, βαρύνοντας όμως και πάλι την ψυχή μας με την καταλαλιά.
Σήμερα λοιπόν, αν μπορέσουμε να νικήσουμε αυτές τις ανθρώπινες μεν εκφάνσεις της ζωής, πλην όμως που μαρτυρούν όχι αναγεννημένο εν Χριστώ άνθρωπο, εάν λοιπόν μπορέσουμε να τηρήσουμε με όλη τη συνέπεια και την ευθύνη όλη την χριστιανική μας ιδιότητα και να είμαστε όχι «ωσπερ οι λοιποί των ανθρώπων» και ως «τα έθνη», που «επιζητεί» την ματαιότητα και τον τυφλό εγωϊσμό, που ό,τι θέλουμε παρορμητικά λέμε, ό,τι μας έρχεται στο νου ανεξέλεγκτα και απερίσκαπτα ανακοινώνουμε, ό,τι σκεφτόμαστε το δημοσιοποιούμε και ό,τι υποπτευόμαστε για τον άλλον το κάνουμε τετελεσμένο γεγονός, όταν θέλουμε να φάμε έστω ένα γλυκό, ας μην είναι αρτήσιμο, αλλά όμως δεν τρώμε ένα κομματάκι αλλά τρώμε όλο το ταψάκι, και αν δεν μπορούμε λοιπόν να περιοριστούμε και να εγκρατευθούμε σ’αυτά τα μικρά πραγματάκια της ημέρας, δεν μπορούμε να βιώσουμε την ασκητική μορφή της Εκκλησίας μας, και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να μένουμε στείροι στις προσπάθειές μας, να μένει ανενέργητη η πίστη μας και να κρύβεται η δύναμη του Αγ.Πνεύματος, που είναι μέσα μας και μας φτάνει στον θρόνο του Θεού.
Πιστεύω λοιπόν από τα βάθη της ψυχής μου όλες αυτές τις ημέρες να παρακολουθήσουμε και να συμμετέχουμε στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας με τις κατανυκτικές αυτές Ακολουθίες, αλλά όπως λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος «όχι εκ μαθήσεως κατακτήσαι την βασιλεία των ουρανών, αλλά εξ ασκήσεως». Εάν ξέρουμε ότι σήμερα έτσι είναι η Ακολουθία και το Τυπικό της και αύριο αλλιώς δεν λέει τίποτε ουσιαστικό αυτό για τον εξαγιασμό μας. Αλλά εάν «εξ ασκήσεως» συνδεθούμε με το πναύμα και την ζωή της Εκκλησίας μας, τότε μόνο κατακτούμε την Βασιλεία των Ουρανών.
Ας ασκηθούμε λοιπόν, και ας εγκρατευθούμε και ας ζήσουμε με συνέπεια και ευθύνη την χριστιανική μας ιδιότητα, ώστε όταν μας φθάσει η μεγάλη εορτή του Πάσχα να είμαστε όντως αναγεννημένοι, άλλης βιοτής άνθρωποι, να έχουμε ετοιμάσει τον εαυτό μας σε ένα τέτιοιο σημείο, που να πούμε ότι «ζω ουκέτι εγώ αλλα ζη εν εμοί ο Χριστός» και έτσι το φως αυτό το ανέσπερο της αληθείας, να διαλύσει τα σκότη της ψυχής μας, τα σκότη της ανθρωπότητας ολοκλήρου, και ας μην παρασυρόμεθα πιστεύοντες ότι από κει θα έρθει η σωτηρία και από κει θα έρθει η σωτηρία κι από αλλού θα έρθει η σωτηρία και από εκείνο το σύστημα αν το εφαρμόσουμε. Από κανένα ανθρώπινο παράγοντα δεν πρόκειται να έρθει η παύση των δεινών και η σωτηρία των ανθρώπων. Γιατί τα πράγματα του κόσμου τούτου ίναι συνδεδεμένα με την ατομοκρατία, με το ατομικό συμφέρον και με την ηθική της ζούγκλας. Οι χειρότεροι να καταπιέζουν και να κατατρώγουν τους μικροτέρους, τους αδυνάμους.
Η σωτηρία θα έρθει μόνο από τον Χριστό και από την Εκκλησία.
Ας βιώσουμε λοιπόν από τώρα αυτά τα έσχατα, για να νιώσουμε ότι όντως «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 27, 2012

Καθ.Δευτέρα εις Μονήν Αστερίου

Με τη χάρη του Θεού την Καθαρά Δευτέρα ανεβήκαμε στη Μονή Αστερίου περίπου στις 10 το πρωί. 
Ο καιρός ήταν βροχερός και είχε αρκετό κρύο. 
Παρ' όλα αυτά και καθ' ολη τη διάρκεια της ημέρας που κρατήσαμε το Μοναστήρι ανοιχτό, πέρασαν ίσως περισσότερα από 100 άτομα, οι οποίοι προσκύνησαν στο Καθολικό και στη συνέχεια τους κεράσαμε όλους ανεξαιρέτως από τα νηστίμα εδέσματα που είχαμε ετοιμάσει. 
Το απόγευμα τελέσαμε την ακολουθία του Μ. Αποδείπνου και ψάλαμε και το διατεταγμένο μέρος του Μ. Κανόνος. 
π.Μιχ.


 

Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2012

Καθ.Δευτέρα εις Μονήν Αστερίου

Ο Τομέας Νεότητος της Ενορίας Αγ.Γεωργίου Ψυχικού προγραμμάτισε περίπατο στην Μονή Αστερίου, την Καθαρά Δευτέρα 27.02.2012.

Μετά την Ακολουθία του Όρθρου-Ωρών-Εσπερινού, το πρωϊ, στον Ενοριακό Ναό, θα ξεκινήσουν για το αγαπημένο τους Μοναστηράκι στον Υμηττό, όπου υπολογίζουν να ευρίσκονται στις 10.00'πμ.

Θα κρατήσουν ανοικτή την πύλη για κάθε διερχόμενο περιπατητή και προσκυνητή, μια και η ημέρα είναι αφορμή αναψυχής για πολλούς Αθηναίους, θα συναναστραφούν μεταξύ τους με χριστιανική απλότητα, θα γευματίσουν σαρακοστιανά, θα τελέσουν στις 5.00'μμ το Μέγα Απόδειπνο και εν συνεχεία, γύρω στις 6.30'μμ θα επιστρέψουν.

Οι βουλόμενοι "αθλήσαι" πνευματικώς και αναζωογονηθήναι, "προσέλθετε"..

Σάββατο, Φεβρουαρίου 25, 2012

Παράδοση της Τυρινής



Μια εξαιρετικά συμπαθητική παράδοση του λαού μας γι’αυτή την ημέρα.



Ο χορός των παπάδων (Δόξα να..)

Την Κυριακή της Τυρινής το βράδυ, σε πολλά μέρη της πατρίδος μας και στα νησιά, συνηθίζεται μετά τον ασπασμό του Ευαγγελίου και την συγχώρηση των Χριστιανών, μετά την απόλυση του Εσπερινού, να γίνεται ο χορός των παπάδων μαζί με τους πρόκριτους του χωριού στο προαύλιο της Εκκλησίας.

Πιάνονται χέρι με χέρι, χορεύουν και τραγουδούν.



Ο επικεφαλής ιερέας, ο γηραιότερος, λέει το στίχο χορεύοντας με αργό και σεμνό ρυθμό, και όλοι όσοι ακολουθούν επαναλαμβάνουν το στίχο:


Δόξα να χει πάσα ημέρα ο Υιός με τον Πάτερα,
συν τω Πνεύματι Αγίω, τω Ζωαρχικώ και Θείω.

Δόξα να χουν και τα Τρία και η Δέσποινα Μαρία.

Σ’ ουρανούς χορό και σχόλη τον κρατούν οι Απόστολοι,
τον κρατούσιν και χορεύουν, τον Παράδεισον γυρεύουν.
Πιάνει ο Παύλος τον Αντρέα, και άλλοι οι εννέα,
Φίλιππος τον Ιωάννη και Θωμάς στη μέση πιάνει,
πιάνει ο Μάρκος με καρδίαν Σίμωνα και τον Ματθία,
Ιάκωβος πιάνει Ματθαίον, Σίμωνα, Βαρθολομαίο
και οι προφήτες τραγουδούσιν, ψάλλουν και κανοναρχούσιν.

Ο Δαβίδ παίζει την λύραν, Ησαΐας την κινύραν,
το όργανον ο Ζαχαρίας, άρπα παίζει Ιερεμίας.

Και η Παρθένος η Μαρία η Αμόλυντος Κυρία
έπεμψε για καλεστάδες τέσσερους βαγγελιστάδες.
Τον Ματθαίον πρώτο βάνει, Πρόδρομο τον Ιωάννη,
να καλέσουν και την Άννα, Ιωακείμ και την Σωσάνα,
Ελισάβετ, Ζαχαρίαν, την Μαγδαληνήν Μαρίαν,
τς' Εβδομήκοντα Αποστόλους και τους Αθλοφόρους όλους,
Στέφανον και των μαρτύρων τους χορούς των Αναργύρων,
Ιεράρχας και Οσίους και Αγίους δισμυρίους,
Μάρτυραν Αικατερίναν, Θέκλαν και την Ιουστίναν,
Παρασκευήν, Αναστασίαν, την Μαρίαν Αιγυπτίαν.
Και όλες με σπουδήν κινούσι την Παντάνασσα να βρούσιν.
Όποιος πάει σε εκκλησίες, φεύγει από τις αμαρτίες,
και όποιος κάνει τον σταυρόν του, άρμα έχει στο πλευρό του.
Όποιος κάνει ελεημοσύνη, βρίσκει εκ Θεού ειρήνη,
και όποιος δεν κακολογήσει, σ’ ουρανούς θα κατοικήσει.
Το λοιπόν και σεις παιδιά μου, κάνετε το θέλημά μου.
Όλοι να αγαπηθούμε, τον Παράδεισο να βρούμε.
Και του χρόνου με υγεία, με χαρά και ευτυχία.
  
δείτε το - ακούστε το:
http://www.youtube.com/watch?v=lA6qLvA7ra0
http://www.youtube.com/watch?v=wTbMp5WX2Vg
http://www.youtube.com/watch?v=Q-wpMPK8r3k

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2012

Κατανυκτικός Εσπερινός

Την Κυριακήν της Τυροφάγου 26 Φεβρουαρίου 2012 θα τελεσθη ο Α' Κατανυκτικός Εσπερινός στο Καθολικόν της Μονης, ώραν 6.00'μμ

Θα χοροστατήσει ο Καθηγούμενος της Μονης και θα απευθύνει στο τέλος της Ακολουθίας λόγον ευχητικόν και παραινετικόν επίκαιρον.


Μετά την Απόλυσιν, κατά το έθος, θα λάβουν οι πιστοί την ευχήν του Γέροντος και θα ανταλλάξουν ασπασμόν συγχωρήσεως.

Την επομένην, Καθαράν Δευτέραν, θα τελεσθούν: Όρθρος, Ώρες, Εσπερινός στις 6.00'πμ έως 8.30'πμ.
Το δε απόγευμα Μ.Απόδειπνον και α' τμήμα του Μεγ.Κανόνος.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2012

Με κατάνυξη και μετοχή λαού

Ετελέσθη και αυτή η Αγρυπνία της Μονής, επι τη Μνήμη του Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου. Λειτούργησε ο Καθηγούμενος της Μονής Αρχιμ.Ιάκωβος Μπιζαούρτης, συμπαραστατούμενος από 3 Ιερομονάχους και 2 Διακόνους.

.



Κατά το επίκαιρο κήρυγμά του στο τέλος του Εσπερινού ο Άγιος Καθηγούμενος αρχικά περιέγραψε με λίγα και περιεκτικά λόγια τον βίο και το μαρτύριο του Αγ.Πολυκάρπου και στη συνέχεια κατέληξε σε δίδαγμα βοηθητικό για τη δική μας πνευματική πορεία.
Συγκεκριμένα υπογράμμισε ότι αντιπαραθέσεις και διχοστασίες και μικρότητες δεν εχουν θέση στην Εκκλησία.
Όπου προβάλλει αιρεση, ναι, εκεί χρειάζεται αυστηρότης. Ο Αγ.Πολύκαρπος όταν τυχαία τον συνάντησε ο αιρετικός Μαρκίων και τον ερώτησε με «πρόσχαρο» τρόπο «δεν με γνωρίζετε, γέροντα»; Εκείνος του απάντησε. «Μα βεβαίως. Είσαι ο Μαρκίων, ο πρωτότοκος του Σατανά»!.
Για άλλα θέματα όμως, που δεν αφορουν το Δόγμα και το Ηθος της πίστεώς μας, απαιτείται μεταξύ των χριστιανών και μεταξύ των ποιμένων, ευρυχωρία ψυχής. Την ουσία να επισημαίνουμε και σ’αυτήν να αποβλέπουμε!.  Όταν συναντήθηκαν ο Πάπας Ανίκητος με τον Αγ.Πολύκαρπον, προκειμένου να βρουν λύση για τον εορτασμό του Πάσχα, δεν κατόρθωσαν να συμπέσουν στις απόψεις. Ωστόσο, εχωρίσθησαν εν ειρήνη. Έτσι οφείλουμε και εμείς να παραβλέπουμε προσωπικές ιδιαιτερότητες και να διασφαλίζουμε «την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγ.Πνεύματος» μεταξύ μας.



Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Αγρυπνίας ήταν η παρουσία του γέροντος Σεβασμιωτάτου Ευρίπου κ.Βασιλείου, ο οποίος με πολλή ευλάβεια παρηκολούθησε από το στασίδι του την Ακολουθία, από την αρχή του Αποδείπνου μέχρι το τέλος της Λειτουργίας!..
Η παρουσία του εκπέμπει και ευλογία και διδαχή..

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2012

Αγρυπνία στο Καθολικό της Μονής

Τὴν Τετάρτην 22 Φεβρουαρίου 2012 θὰ τελεσθεῖ Ἀγρυπνία στὸ Καθολικὸν τῆς Ἱ.Μονῆς Πετράκη, ἐπὶ τῇ Μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, Ἐπισκόπου Σμύρνης.

 
Ώρα  9.00' μμ  Απόδειπνο.
Ώρα  9.40' μμ  Εσπερινός με Αρτοκλασία

Ώρα 10.40' μμ  Επίκαιρο Κήρυγμα του Καθηγουμένου Αρχιμ.Ιακώβου Μπιζαούρτη

Ώρα 11.00' μμ  Όρθρος και Θ.Λειτουργία
Ώρα 02.00' πμ  Απόλυση


Ψάλλει πολυμελής Βυζαντινός Χορός.
Μετέχει πλειάδα Ιερομονάχων και διακόνων της Μονής, πλαισιώνοντας τον Προεστώτα Καθηγούμενον.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 18, 2012

Στο Αναλόγιο


π.Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Στις 14 Φεβρουαρίου 2012 συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την εκδημία του Αρχιμ.Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, ο οποίος διετέλεσε Ηγούμενος της Μονής Πετράκη από Ιανουάριον 1962 έως Σεπτέμβριον του 1968.
Ο αείμνηστος Γέροντας γεννήθηκε το 1910 στην Ανάληψιν (Δερβέκιστα) Τριχωνίδος. 
Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Ναυπάκτου το 1928. Πτυχίον Θεολογίας ελαβε το 1933. Εργάσθηκε ως λαϊκός Ιεροκήρυκας και Κατηχητής στην Μητρόπολιν Αιτωλοακαρνανίας. Μετέσχεν ως υπαξιωματικός στο έπος του 1940. Κατά την κατοχήν ευρίσκετο στα Γιάννενα, στηρίζων με κάθε τρόπον τον λαόν και για το λόγο αυτό διώχθηκε από τους κατακτητές, οι οποίοι επεδίωξαν ακόμη και να τον θανατώσουν. Χειροτονείται διάκονος στο Αγρίνιο 20 Μαΐου του 1951 και 21 Μαίου πρεσβύτερος, αρχιμανδρίτης και πνευματικός. Εργάσθηκε με πολύ ζήλο στην Επαρχία Τριχωνίδος, αναπτύσσοντας εκτός από την κηρυκτική και κοινωνική επίσης δράση: Ίδρυσε νυκτερινές σχολές για αναλφαβήτους χωρικούς, ίδρυσε οικοκυρικές Σχολές για τα κοράσια της επαρχίας, οργάνωσε πρότυπο αγρόκτημα με πτηνοτροφείο, μελισσοκομείο, φυτώριο και ζωοτεχνικό τμήμα για τους νέους. Φρόντισε και για ανάλογες γεωτρήσεις, ώστε να εμπλουτισθεί το πότισμα αλλά και η ύδρευση της περιοχής. Υπάρχουν μέχρι σήμερα πηγές με το όνομα: "βρύση Βασιλόπουλου".
Τον Ιούνιον του 1956 εγκαταβιώνει στην Μονήν Πετράκη και λίαν συντόμως συμμετέχει στην διοίκησίν της ως Ηγουμενοσύμβουλος, για να αναλάβει τον Ιανουάριον του 1962 και την Ηγουμενίαν αυτής.
Εφημέρευε στον Ναόν Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ρόμβης, όπου και εξομολογούσε και ξεκούραζε ψυχικώς πλήθη λαού.
Εκεί, στις 21 Νοεμβρίου του 1959 ίδρυσε μαζί με έγκριτα πνευματικά τέκνα του την ΠΟΕ (Πανελλήνιον Ορθόδοξον Ενωσιν), με σκοπόν τον συντονισμόν ορθοδόξου κατηχήσεως και διαφωτίσεως του λαού, η οποία Ένωσις άρχισε να εκδίδει από τον Ιανουάριον του 1961 την εβδομαδιαία Εφημερδία "Ορθόδοξος Τύπος". Παράλληλα εξέδωσε και πλήθος βιβλίων (πάνω από 300) του π.Χαραλάμπους.
"Τα κείμενά του και το κήρυγμά του απευθύνονταν στον απλό λαό, είχαν βασικά κατηχητική και εποικοδομητική μορφή και περιεχόμενο και ερμηνευτική των ιερών κειμένων αλλά και ξεσκέπασμα σκοτεινών δυνάμεων και μυστικών εταιρειών καθώς και αιρετικών τα οποία υφέρποντα επιχειρούν να διαβρώσουν το γένος ημών".
Χαρακτηριστικόν περιστατικόν των αγώνων του ήτο και τούτο:
Στις 19 Ιουλίου του 1964 οι λεγόμενοι μάρτυρες του ιεχωβά προγραμμάτισαν σύναξιν στον Σχοινιάν του Μαραθώνος για να βαπτίσουν θεαματικά και προκλητικά κάποιους προσηλύτους των. Τελικά αυτή η "φιέστα" ματαιώθηκε λόγω της κινητοποιήσεως του π.Χαράλαμπους Βασιλόπουλου.
Το 1982, αφού εόρτασε τον Άγιό του και εδέχθη επισκέψεις και ευχές των αγαπητών του φίλων, κληρικών και λαϊκών, ξημερώνοντας Κυριακή 14 Φεβρουαρίου παρέδωσε το πνεύμα προς τον Κύριον, τον οποίον τόσον πιστά ηγάπησε και υπηρέτησε, σε ηλικίαν 72 ετών. Η κηδεία έγινε την επομένην στην Μονήν Πετράκη.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2012

Μνήμη αδελφού

Συμπληρώθηκαν 4 έτη από την εκδημία προσφιλούς αδελφού ιερομονάχου της Μονής του αρχιμ. Νήφωνος Βιντζηλαίου, ο οποίος εγκαταβιούσε στη Μονή και έφυγε πρόωρα από κοντά μας σε ηλικία λίγο παραπάνω από 38 ετών, το Σάββατο 09-02-2008, ώρα 16.29’, στο θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ, από γενικευμένο καρκίνο του ρινοφάρυγγος, από τον οποίο υπέφερε τα τελευταία 1-2 έτη.
Ο αδελφός είχε γεννηθεί στην Αθήνα, την 4ην Νοεμβρίου 1969, όπου και επεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Το 1993 έλαβε Πτυχίον εκ του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και το 2001 εκ του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Από 01-10-1994 έως και 31-08-1995 εργάσθηκε στην Κεντρική Οικονομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Την 01-09-1994 ενεγράφη στο Δοκιμολόγιον της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, όπου και εγκατεβίωσε από του Φεβρουαρίου του 1995 έως 16 Ιανουαρίου 2008.
Την 21-11 1995 εκάρη μοναχός και την 2αν Δεκεμβρίου 1995 εχειροτονήθη Ιεροδιάκονος υπό του Θεοφ. Επισκόπου Κερνίτσης Λεοντίου.
Την 25-05-1997 έλαβε τον βαθμόν του πρεσβυτέρου και την 24-06-1997 το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου παρά του ιδίου Αρχιερέως.
Την 05-04-2002 εχειροθετήθη Πνευματικός υπό του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ.Χριστοδούλου.
Υπηρετούσε ως ιερατικός προϊστάμενος στο Ναό Μεταμόρφωση του Σωτήρος Καλλιθέας.
Ήτο κληρικός εξαιρετικής ψυχικής ευγενείας και πραότητος, ιδιαιτέρας πνευματικότητος και υπομονής.
Ο Θεός μας που τον εκάλεσε κοντά Του ας τον κρατάει μέσα στο φως της Δόξης Του συμπάρεδρο και συμμέτοχο του Υπερουρανίου θυσιαστηρίου.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 08, 2012

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ Ι.ΜΕΤΟΧΙΟΥ


Την Παρασκευήν 10ην Φεβρουαρίου 2012, εορτήν του Αγίου Ενδόξου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του Θαυματουργου,  πανηγυρίζει το ομώνυμον Μετόχιον της Μονης εν Κερατέα, πλησίον του Ι.Ναού Αγ.Δημητρίου Κερατέας. (οδ.Ι.Ταταράκη, πεζόδρομος, έναντι Λυκείου Ελληνίδων), τηλ. 2299 0 67 483.



Θα τελεσθεί:
Πανηγυρικός Εσπερινός την Πέμπτην 9 Φεβρουαρίου ώραν 6.00΄ μμ 
Θ.Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας την κυριώνυμον ημέραν  7.30΄-10.30΄ πμ




Επίσκεψη της ΔΙΣ και του Αρχιεπισκόπου στον Μητροπολίτη Ευρίπου κ.Βασίλειο

Σήμερα Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου 2012 τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη και ειδικότερα τον Μητροπολίτη Ευρίπου κ. Βασίλειο, ο οποίος τον τελευταίο καιρό εγκαταβιώνει στη Συνοδική Μονή, στην οποία διετέλεσε και Ηγούμενος (1969 – 1974).

 Ο Μακαριώτατος χαριτολογώντας είπε στον κ. Βασίλειο ότι το κελί στο οποίο διαμένει είναι το Αρχιεπισκοπικό κελί, και το θέλει, αλλά να μείνει εκεί όσο επιθυμεί. Εν συνεχεία τον ρώτησε πώς περνάει στη Μονή και ο Μητροπολίτης Βασίλειος απάντησε: "Νιώθω σαν το σπίτι μου Μακαριώτατε".

Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο είδαν τον Μητροπολίτη Ευρίπου και οι Αρχιερείς Κερκύρας και Παξών κ. Νεκτάριος, Γλυφάδας κ. Παύλος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, Πατρών κ. Χρυσόστομος και ο Αρχιγραμματέας Διαυλείας Γαβριήλ.

Να σημειωθεί ότι ο Ηγούμενος της Μονής, Αρχιμ. Ιάκωβος Μπιζαούρτης παρέθεσε τράπεζα στα Μέλη της ΔΙΣ και τον Αρχιεπίσκοπο.

http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10871:2012-02-08-15-08-05&catid=13 

ΚΤΙΤΟΡΙΚΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

     Όπως κάθε χρόνο την ημέρα της εορτής του εν Αγίοις Πατρός ημών Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου του Θαυματουργού, έτσι και φέτος, ετελέσαμε στο καθολικό της Μονής μας, ανήμερα το απόγευμα και σύμφωνα με το Αγιορείτικο Τυπικό, το Μνημόσυνο υπερ Αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων Πατέρων και Αδερφών ημών των από Παρθενίου Πετράκη Ιερομονάχου και επέκεινα Πατέρων.
     Μετά την τέλεση του Εσπερινού οι Πατέρες χωρισμένοι στους δύο χορούς έψαλλαν τον Κανόνα και στο τέλος με προεξάρχοντα τον Καθηγούμενο της Μονής μας Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Ιάκωβο Μπιζαούρτη ευλόγησαν τα κόλλυβα τα οποία είχαν προετοιμάσει οι Πατέρες, με την επίβλεψη του Καθηγουμένου.
     Ακολούθησε δεξίωση στην Τράπεζα της Μονής μας και ομιλία από τον Ηγούμενο.
Ο Θεός να αναπαύει τις ψυχές των κεκοιμημένων αδερφών και Πατέρων ημών, όλων όσων πέρασαν από την Ιερά Μονή και συνέβαλλαν λίγο ή πολύ στην διατήρηση και ανακαίνιση της Μονής, για να μπορούμε να έχουμε ακόμα αυτό το στολίδι ως όαση στο πολύβουο κέντρο των Αθηνών, εξαιρέτως δε και πρωτίστως του και Ιδρυτού της Μονής μας Ιερομονάχου Παρθενίου Πετράκη (εξ'ου και το όνομα της Μονής).



























 Από την προετοιμασία των κολλύβων με την βοήθεια & επίβλεψη του Ηγουμένου


 

Μονή Αστερίου. Ιστορικό

στέρη, Μονή, ν μηττῷ.
περισπούδαστος, λλ᾿ δημοσίευτος μέχρι τοδε Μον ατη ερίσκεται ΒΑ τς στορικς Μονς τς Καισαριανῆς, π λίαν ψηλοτέρου πιπέδου κα ες πόστασιν π ταύτης περίπου τριν κα μίσεος χιλιομέτρων.
δρυτής, τυμολογία το νόματος, κα καθόλου στορία το μνημείου, παρ τς προσπαθείας πλείστων ρευνητν, δὲν χουν τελείως ξακριβωθῆ. Οτω τινς τυμολογοῦν κ το νόματος μοναχο τινος, καλουμένου στερίου, λλοι κ το δημοφιλος ποιμενικο στέρος Αγερινοῦ, κα λλοι κ το σίου Λουκ το Στειριώτου στεριώτου, το κα δρυτοῦ τς φερούσης νν τ νομά του Μονς πλησίον το χωρίου Στείριον, τ ποον ες διάφορα γγραφα παντ κα ς Στείρ, Στεῖρι, Στέρι, στέρι.
τελευταία ατη γνώμη, τ ληθς τς ποίας μως δν δύναται ν ποδειχθ, φαίνεται ς πιθανωτέρα, δεδομένου τι κ το βίου το σίου Λουκ γνωρίζομεν, τι τε οτος, πας τι, λθεν κ Καστορις ες θήνας περ τ 920 μΧ, λαβν τ μοναχικν σχμα, μόνασεν ν τινι Μον τς ττικς, τις κατ᾿ νεξακρίβωτον παράδοσιν, εναι περ ς λόγος.
Α λάχισται κα σποραδικς διασωθεσαι νεώτεραι ς π τ πλεστον πληροφορίαι οτε τ πρόβλημα το κτίτορος ατς λύουν οτε παρκς διαφωτίζουν τν λλείψει αθεντικν πηγν π σκότους καλυπτομένην στορίαν της, οδ βοηθον ες τν πίλυσιν το προβλήματος τς λικίας της.
Σουρμελής, στηριζόμενος κυρίως π τς 136ης πιστολς το Συνεσίου, ξέφρασε τν οχ πίθανον γνώμην, καθ᾿ ν ερημένη Μον κατέχει τν θέσιν το διδασκαλείου το Διοδώρου, περ το ποίου ς γνωστν καν μνημονεύει νώνυμος τοπογράφος.
λλ κα Οίλλιαμ Μίλλερ ες τν στορίαν του τς ν λλάδι Φραγκοκρατίας λέγει τι τ στέρι ς κα Καισαριαν πῆρξάν ποτε σχολα φιλοσόφων, «τοῦθ᾿ περ φαίνεται τι συνέβαινε πράγματι περ τ τέλη το Δ´αἰῶνος». τι δ πράγματι μφότερα τ χριστιανικ τατα μνημεα νιδρύθησαν π ρχαιοτέρων κα δ θνικν, τοτο εναι τ μόνον ξηκριβωμένον σχετικς μ ατά. ν δ λάβωμεν π᾿ ψιν, τι ν μέρος το λικο τς Μονς στέρη χρησιμοποιήθη κατ τν νίδρυσιν τς Μονς Καισαριανῆς, τις εναι ργον το ΙΑ´ αἰῶνος, δέον ν καταλήξωμεν ες τ συμπέρασμα, τι το στέρη νιδρύθη τουλάχιστον να αἰῶνα νωρίτερον.
Α μόναι νεώτεραι πληροφορίαι περ τς ξεταζομένης Μονς εναι κυρίως α ξς τέσσαρες: α) Μαρμαρίνη πλξ ντετοιχισμένη π τς Δ. πλευρς τς βάσεως τς γίας Τραπέζης, κοσμουμένη δ π γκιστρωτο Σταυρο, περθεν κα κάτωθεν τς πλαγίας κεραίας το ποίου κεφαλαίοις γράμμασιν ες τρες στίχους ναγράφεται: ΣΤΑΥΡΟΠΗ/ΓΙΟΝ ΠΡΙ/ΑΡΧΙΚΟΝ. Τν πλάκα ταύτην εδεν Καμπούρογλου ν τ περθύρ το ναο. Πότε ατη πεκολλήθη ντοιχισθεῖσα ες οαν θέσιν ερίσκεται νν, δν εναι γνωστόν, οδ εναι γνωστν ες ποίαν ποχν Μον γένετο Σταυροπηγιακή, οδ πότε ξέπεσεν ες νοριακήν. Λίαν πιθανς τ τελευταον τοτο γένετο τ 1716, π Πατριάρχου ερεμίου Γ´, τε «Μοναστήρια ν τ παρχίᾳ θηνν κα Λεβαδείας, πλν το μοναστηρίου Μπενδέλη» πήχθησαν «τ κατ τόπον μητροπολίτ θηνν ς νοριακά».
β) Χρονογραφική τις σημείωσις, ναγνωσθεσα κα σχολιασθεσα κυρίως π τν Γ.Λαμπάκη, Δ.Καμπούρογλου, Κ.Ζησίου κα Μ.Γκητάκου, τις ναγράφεται ν Μηναίω, φυλαττομέν ες τν Μονν Φανερωμένης τς Σαλαμνος. Πρόκειται περ «νθυμήσεως» μοναχο τινος τς Μονς στέρη, καταφυγόντος ες τν ν Σαλαμνι Μονν τς Φανερωμένης τ 1687, τε φίκοντο ες Πειραι ο νετοί.
γ) Σημείωμα το 1834 δημοσιευθν τ πρτον π το Καμπούρογλου, περ ναφέρεται ες γαῖας κα λαιόδενδρα τς Μονς. Κα
δ) Χάραγμα το 1747 χον ς ξς: 1747 ο Τοῦρκοι κρεμάσαν / τν δάσκαλό μας / Γ [--]. νθύμησις ατη πιστοποιε τν παράδοσιν, καθ᾿ ν Μον στέρη το «κρυφ σχολειό». τι δ ατη εχεν ντως επαιδεύτους μοναχούς, ποδεικνύεται κα κ τς διαπιστούσης τν παράδοσιν ταύτην ξιόλογου βιβλιοθήκης της, τις μως τ 1687 μετενεχθεσα πρς φύλαξιν ες τν ν Σαλαμνι Μονν τς Φανερωμένης κα κεθεν τ 1821 ες τν κρόπολιν, λαβε τν τύχην τν βιβλιοθηκν τν Μονν κείνων, τν ποίων «τ μν ες χάρτην βιβλία χρησίμευσαν δι φυσέκια, α δ μεμβρναι διεσκορπίσθησαν τδε κκεσε».
Τ καθολικν τς Μονς, τ ποον τιμται π᾿ νόματι τν Ταξιαρχν, νήκει ες τν τύπον τν γγεγραμμένων σταυροειδν μετ τρούλλου ναν, κα δ ες τν σύνθετον τετρακιόνιον, διότι, Α. πλευρ το ποτελοντος τν κυρίως ναν ρχιτεκτονικο τετραγώνου εναι κοιν πρς τν Δ. το τριμερος ερο. Τ λον κτίριον παρτίζεται κ το μεταγενεστέρου νάρθηκος, κ το κυρίως ναο κα κ το ερο.
κυρίως νας χωρίζεται σωτερικῶς ες τρία κλίτη, δι τεσσάρων αδινν κιόνων, ποτελουμένων κ πωρίνων σφονδυλν, ο ποοι φέρουν ωνικ κιονόκρανα μετ᾿ πιθήματος. ξ ατν τ το κίονος τς ΝΔ. πλευρς κοσμεται π κουφικς διακοσμήσεως δρς τεχνοτροπίας. Ο ερημένοι κίονες σάν ποτε πικεχρισμένοι δι κονιάματος βαθέος ρυθρο χρώματος.
Τ ερόν, τ ποον πρς Α. πολήγει ες τρες κόγχας, σωτερικῶς μν μικυκλικάς, ξωτερικῶς δ μιεξαγώνους, χωρίζεται π το κυρίως ναο δι μεγάλων πεσσῶν.
ρίστης τέχνης σωτερικῶς κυκλικς κα ξωτερικῶς κταγωνικὸς τρολλος, στεφόμενος φ᾿ ριζοντίου περιφερικο γείσου ξ πτοπλίνθων, κατεσκευάσθη κ πωρόλιθων, ο ποοι ναλλάσσονται πρς πλίνθους, διατρυπᾶται δ π κτ μονολόβων παραθυρν.
φωτισμς το ναο πιτυγχάνεται δι᾿ πτ προσέτι παραθύρν (ν ν φ᾿ κάστης κόγχης το ερο, ν ν π τς Β., Ν. κα Δ. πλευρς το ναο κα ν π τς Β. πλευρς το νάρθηκος). Τατα ξωτερικῶς πλαισιοῦνται π κεραμίνης ταινίας, κτὸς το τς μεσαίας κόγχης το ερο, περ πλαισιοται π δοντωτς τοιαύτης.
ες τν νάρθηκα προσπέλασις πιτυγχάνεται δι μις θύρας, τις συμμέτρως νεχθη π τς Δ. πλευρς του. Ο μαρμάρινοι σταθμοί της στηρίζουν μαρμάρινον, θραυσμένον νν, πέρθυρον, περάνω το ποίου τοποθετήθη τερον, περ κοσμεται δι τεσσάρων ντὸς κύκλων σταυρν. Ες ψος π τούτου 0,68 μ. νεχθη κόγχη, ντὸς τς ποίας στορήθη εκὼν το ρχιστρατήγου ρχαγγέλου Μιχαήλ.
ν τ κυρίως να εσοδος τελεται δι τριν θυρν, ν μις δι᾿ καστον κλίτος.
περίβολος τς Μονς λόγ τς διαπλάσεως το δάφους χει σχμα τραπεζοειδς λλ᾿ κανόνιστόν πως. σημεριν εσοδος το καθόλου μοναστηριακο συγκροτήματος ερίσκεται π τς Ν. πλευρς το περιβόλου. Ατη μως στερουμένη πάντων τν χαρακτηριστικν γνωρισμάτων τν μοναστηριακν πυλώνων πείθει, τι δν το ρχικ εσοδος, λλ᾿ παραπυλίς, λλως τ παραπύλιον, τ παραπόρτιν, ς καλετο δευτερεύουσα θύρα τν Μονν.
κυρία εσοδος τς μετέρας Μονς (χρησιμοποιουμένη νν ς βοηθητικ) ερίσκειται ες τ Δ. κρον τς Β. πλευρς το περιβόλου. Ατη φέρει πώρινον πέρθυρον, κοσμούμενον δι Σταυρο κα δι δύο κατέρωθεν στροβίλων. περθεν τούτου νεχθη κόγχη.
Τ νν ψος το περιβόλου δὲν εναι τ ρχικόν, ξ ο κα δὲν διεσώθησαν οτε «καταχύστρα», οτε πάλξεις.
ερημένη εσοδος δηγεῖ ες «πρόδρομον», στις στεγάζεται π κυλινδρικο θόλου, χρησίμευε δ οτος πρς προστασίαν τν ναμενόντων τν διερχομένων π τς βροχς το καύματος.
κ τν λοιπν κτισμάτων τς Μονς τυχς δὲν διεσώθησαν μόνον -κα ατ νακαινισμένα- τ ξς:
α) στία, δηλ. τ μαγειρεον τς Μονς, περ ερίσκεται ριστερ τ εσερχομέν κ τς θύρας τς Β. πλευρς το περιβόλου κα τ ποον νν μετεβλήθη ες κελλίον.
β) Τ ψοφυλάκιον, τ ποον νν συνεχωνεύθη μετά τινος ρθογωνίου κελλίου.
γ) Τράπεζα δηλ. τραπεζαρία τς Μονς λλως τ ριστητήριον. Πρόκειται περ το προαναφερθέντος ρθογωνίου κελλίου.
δ) τερον ρθογώνιον κελλίον, τ ποον μεταγενεστέρως χρησιμοποιήθη ς Τράπεζα. Τοτο στεγάζεται π καμάρας, π δ τς Δ. πλευρς το νεχθη κόγχη, ναντι τς ποίας στήθη κίων, φ᾿ ο φαίνεται τι τοποθετεῖτό ποτε κανδήλα. Τ περ ο λόγος διαμέρισμα φαίνεται, τι τό ποτε βιβλιοθήκη τς Μονς. Καί
ε) καμαροσκέπαστος κρήνη, τις σν τ χρόν πολέσασα τν ρχικήν της ψιν, λόγ λλεπαλλήλων νακαινίσεων κα πισκευν, θεωρήθη π τν εδικν ς ργον τν χρόνων τς Τουρκοκρατίας. Ατη δν εναι λλο τι γνωστ Φιάλη, τουτέστι κτίσμα προωρισμένον δι τν γιασμν τν δάτων κατ τν πρώτην κάστου μηνός. ν δ δν δομήθη μπροσθεν το ναο κα δ πρ τς πύλης το νάρθηκος, ς τοποθετεῖτο ες τς περισσοτέρας Μονάς, λλ Ν. το καθολικο, τοτο φείλεται ες τν λλειψιν παρκος χώρου. λλωστε τοτ᾿ ατὸ συμβαίνει κα μ τν φιάλην τς ν θω Μ. σφιγμένου, τις κεται παρ τν Ν. πλευρν το ναο.
Τέλος ν τ καθολικ τς Μονς διασζονται ξιόλογοι τοιχογραφίαι, τινς τν ποίων ποτελον ριστα δείγματα τς καλουμένης νατολικς μοναστικς τεχνοτροπίας. κ το πλήθους τούτων ρκούμεθα ν μνημονεύσωμεν τς τν γίων Κοσμ, Δαμιανοῦ, ντωνίου, Μερκουρίου, Εσταθίου, τν «Ζακχαε, σπεσον κατάβηθι», τν τν τριν παίδων ν τ καμίν, προσέτι δ τς σκηνς το Μυστικο Δείπνου, τς Φραγκελώσεως, το μπαιγμοῦ, το λκόμενου, τς Σταυρώσεως, ς κα θαυμασίαν παράστασιν τς Θεοτόκου δεομένης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Κατ᾿ κλογήν.
Δ. Γρ. Καμπούρογλου. στορία τν θηναίων. θναι 1890, σ. 202-203.
Το ατο. Μνημεα τς στορίας τν θηναίων. Α´σ. 311, Β´ σ.157, 182.
Το αὐτοῦ. ναδρομάρης τς ττικς. σ. 43. 
Ἀναστ. ρλάνδου, ν ΕΜΕ, τεῦχ. Γ´ σ.165-167, εκ.221-225.
Τοῦ αὐτοῦ. Μοναστηριακ ρχιτεκτονική. θναι 1927, σ. 10, 12, 30, εκ. 9. 
Γ. Σωτηρίου. Χριστιανικ κα Βυζαντιν ρχαιολογία. Α´. θναι 1942, σ.393 κ.ξ.  
Μ. Γκητάκου. ν Σαλαμνι Ἱ.Μον τς Φανερωμένης. θναι 1952, σ.25 
Το ατοῦ. Συμβολ ες τν μελέτην κα ρμηνείαν τν κιδογραφημάτων. θναι 1956 σ.7.  Το ατο. νέκδοτοι πιγραφα κα Χαράγματα κ Βυζαντινν κα Μεταβυζαντινν Μνημείων τς λλάδος. θναι 1957 σ.20. 
O.v.Wulff. Altchristliche und byzantinische Kunst. II. σ.488.
Μιχαήλ Χ. Γκητᾶκος.
Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυκλοπαίδεια. Τόμ.3. Στήλ.404-406