Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2011

Πανηγυρικός Εσπερινός εις Ιερόν Μετόχιον Αγ. Παντελεήμονος Κοκκιναρά Πεντέλης

            Με πάσα λαμπρότητα και τιμή, τελέστηκε χθες, 26 Ιουλίου 2011, παραμονή της εορτής του Αγ. Ενδόξου Παντελεήμονος του Ιαματικού, ο Πανηγυρικός Εσπερινός εις το Ιερόν Μετόχιον της Μονής μας, κατά την διάρκεια της οποίας προέστη ο Καθηγούμενος της Μονής μας Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Ιάκωβος Μπιζαούρτης.



    Ο Μετοχιάρης της Πανηγυρίζουσας Μονής Αρχιμ. Ονούφριος Κωστόπουλος συνοδευόμενος από την σεπτή συνοδεία του και άλλους Πατέρες που παραβρέθησαν διά την εορτή, υποδέχτηκαν τον Καθηγούμενό μας με κάθε επισημότητα και εν συνεχεία εν πομπή, όπως αρμόζει εις το Μοναχικόν Τυπικόν, μεταβήκαμε εις το Καθολικό διά την επιτέλεση του Πανηγυρικού Εσπερινού.




      Στην Λιτή, οι ιερείς με πομπή κατευθύνθηκαν στον προαύλιο χώρο της Μονής για την Αρτοκλασία, όπου πλήθος πιστών είχαν αφήσει άρτους και ονόματα για μνημόνευση.






Λίγο πριν την Απόλυση ο Ηγούμενος Αρχιμ. Ιάκωβος Μπιζαούρτης πήρε τον λόγο και απευθυνόμενος στους πιστούς μίλησε για την σημασία του Αγίου Παντελεήμονα στην ζωή μας, και ιδιαιτέρως μιλώντας για την υγεία του πνεύματος είπε: «Αν δεν υπάρχει υγεία στο πνεύμα, δεν υπάρχει το σωστό φρόνημα έναντι των θεμάτων της ζωής, έτσι δεν αποτελούμε ολόκληρο τον άνθρωπο του Θεού αλλά, είμαστε απλά βιολογικές μονάδες»
        Σε άλλο σημείο του κηρύγματος του, ο Ηγούμενος π. Ιάκωβος αναφέρθηκε στα θρησκευτικά καθήκοντα των πιστών, που δεν έχουν βλέψη στο έργο του Θεού, προτρέποντας να πηγαίνουνε προετοιμασμένοι πριν από κάθε λατρευτική σύναξη λέγοντας συγκεκριμένα : «Περιοριζόμαστε σε απλά θρησκευτικά καθήκοντα και κλείνουμε από τον ορίζοντα της υπάρξεώς μας το βάθος της πίστεως όπως αυτή προδιαγράφετε από την Αγία γραφή»
        Στο τέλος της ομιλίας αναφερόμενος στην ευλογία του Αγίου που γιορτάζει είπε : «ο Άγιος Παντελεήμονας να μας χαρίσει σωματική υγεία για να μπορούμε να ασκούμε τα καθήκοντα μας, να είμαστε πιστά μέλη της Εκκλησίας μας και να συμμετέχουμε στις λατρευτικές συνάξεις για να γλυκαίνετε η ζωή μας από όλη την ατμόσφαιρα του ουρανού, να προσευχηθούμε να μας δώσει την πνευματική όραση και πνευματική υγεία ώστε να προχωράμε στον καθημερινό μας αγώνα».
       Πλήθος κόσμου παραβρέθηκε στην Μονή διά την προσκήνυση της Εικόνος του Αγ. Παντελεήμονος του Ιαματικού, διά να ευχαριστήσει τον Άγιο για τυχόν θαύμα ή βοήθεια που τους προσέφερε ή να ζητήσει από τον θαυματουργό Άγιο τις προσευχές του προς τον Άγιο Θεόν και διά την άντληση δυνάμεως και υπομονής διά την συνέχιση του αγώνα κατά την δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε. Καθ' όλη την διάρκεια του Εσπερινού αλλά και αργότερα κατά την επιτέλεση της Ιεράς Αγρυπνίας, ο κόσμος που προσκυνούσε ήταν συγκινημένος και από την εγκάρδια και αβραμιαία φιλοξενία που ο Μετοχιάρης και η συνοδεία του προσέφεραν στον κόσμο μέσα από την καρδιά τους και την ταπείνωσή τους.


Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι μετά την τοποθέτηση του Αρχιμ. Ονουφρίου Κωστόπουλου στη θέση του Μετοχιάρη από την αρχή της Ηγουμενίας του Καθηγουμένου μας, το ιερό μετόχιο άρχισε να ξαναζωντανεύει από τα ερείπια του και κτιριακά αλλά και πνευματικά, έχοντας καταφέρει σ’ αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα να προσελκύσει πλήθος κόσμου και να έχει μια συνοδεία από αξιόλογους μορφωμένους μοναχούς.
 
           Ο Άγιος Παντελεήμων να είναι βοηθός και σκεπαστής στην ζωή μας, και να μας θεραπεύσει πάσα νόσο και πάσα ασθενεία.Αμήν.

Φώτο: Γιώργος Φερδής

Επίσκεψη Ηγουμένου εις το Ιερό Ησυχαστήριο Μεταμορφώσεως Σωτήρος εις Κοκκιναράν

          Λίγο πριν τον Πανηγυρικό Εσπερινό εις το Ιερό Μετόχιον της Μονής μας, Αγ. Παντελεήμωνος Κοκκιναρά Πεντέλης, προεστώτος του Καθηγουμένου μας, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε για άλλη μια φορά το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως Σωτήρος Κοκκιναρά Πεντέλης, το οποίο βρίσκεται δεξιά στην πρώτη κύρια είσοδο για τον Αγ. Παντελεήμωνα. 
      Η γερόντισσα Χαριτίνη, η οποία εφυσηχάζει σε αυτό το μέρος από την ημέρα της κουράς της, έχοντας Πνευματικούς Πατέρες σπάνιες και Άγιες μορφές, υποδέχθηκε τον Καθηγούμενό μας με πάσα λαμπρότητα, δείχνοντας έμπρακτα για άλλη μία φορά την αγάπη της προς το πρόσωπό του αλλά και την αμέριστη φιλοξενία της.

 



Φώτο: Γιώργος Φερδής

Τρίτη, Ιουλίου 26, 2011

Πανηγύρεις τῶν ἡμερῶν


Την Τετάρτην 27ην Ιουλίου 2011, εορτήν της Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού Παντελεήμονος,  πανηγυρίζουν τα ομώνυμα Μετόχια της Μονης μας.

Εις Κοκκιναράν
(η πρόσβαση γίνεται είτε από Άνω Κηφισιάν (Τέρμα οδ.Ξενίας), είτε από Ν.Πεντέλην οδ.Αγ.Σίλα & 28ης Οκτωβρίου)
Θα τελεσθεί:
Πανηγυρικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας την Τρίτην  26 Ιουλίου ώραν 7.00’ μμ.
εις την οποίαν θα προστή ο Καθηγούμενος της Μονής Πετράκη Πανοσ.Αρχιμ.Ιάκωβος Μπιζαούρτης.
Θα επακολουθήσει Ολονύκτιος Αγρυπνία.
Την Κυριώνυμον ημέραν θα τελεσθεί επίσης Θ.Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας 8.00’-10.30’ πμ προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ναζιανζού κ.κ.Θεοδωρήτου.

Εις Βουλιαγμένην   (Λεωφ.Ποσειδωνος & Πανός)
Θα τελεσθεί:
Πανηγυρικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας την  Τρίτην  26 Ιουλίου ώραν 7.30’ μμ
Θ.Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας την κυριώνυμον ημέραν  7.00’-10.00’ πμ
Παράκλησις εις τον Άγιον την Τετάρτην 7.00’ μμ, οπότε και θα εκτεθεί εις προσκύνησιν τεμάχιον εκ των Ι.Λειψάνων του Μεγαλομάρτυρος, διαφυλασσόμενον εις την Ι.Μονήν Πετράκη.

Εις το Καθολικόν της Ι.Μονής Πετράκη
Θα τελεσθεί Εσπερινός την Τρίτην 26 Ιουλίου ώραν 7.00’ μμ  και
Θ.Λειτουργία την Τετάρτην 27 Ιουλίου ώραν 7.00’-10.00’ πμ προεστώτος του Καθηγουμένου της Ι.Μονής Αρχιμ.π.Ιακώβου Μπιζαούρτη.
Θα εκτεθεί δε εις προσκύνησιν τεμάχιον Ι.Λειψάνου του Μεγαλομάρτυρος, διαφυλασσόμενον ευλαβώς εν τη Ι.Μονή.

Συναξάρι τοῦ Ἁγ.Παντελεήμονος

ὑπὸ τοῦ Ὁσ.Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Tῷ αὐτῷ μηνὶ KΖ´, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Mεγαλομάρτυρος καὶ ἰαματικοῦ Παντελεήμονος.

Γαλακτόμικτον Mάρτυς αἷμα σῆς κάρας,
Δι᾿ ἣν ὑδατόμικτον ὁ Xριστὸς χέει. 1
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων.

     Oὗτος ὁ Ἅγιος ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Mαξιμιανοῦ ἐν ἔτει τδ´ [304], καταγόμενος ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Nικομηδείας, υἱὸς πατρὸς μὲν Ἕλληνος, Eὐστοργίου ὀνομαζομένου, μητρὸς δὲ, ἐκ προγόνων οὔσης Xριστιανῆς, καλουμένης Eὐβούλης.

.      Ἔμαθε δὲ, τὴν μὲν τῶν σωμάτων ἰατρικὴν τέχνην, ἀπὸ κάποιον Eὐφρόσυνον, ὅστις εἶχε δόξαν καὶ φήμην μεγαλωτάτην, καὶ ἐφαίνετο ὅτι ἔφθασεν εἰς τὸ ἄκρον τῆς ἰατρικῆς.

.        Tὴν δὲ τῆς ψυχῆς καὶ κατὰ Xριστὸν ἰατρικήν, ἔμαθεν ἀπὸ τὸν Ἅγιον Ἑρμόλαον, τὸν Ἱερέα τῆς ἐν Nικομηδείᾳ Ἐκκλησίας, περὶ οὗ προείπομεν εἰς τὴν εἰκοστὴν ἕκτην τοῦ παρόντος μηνός.


.        Διὰ μέσου γὰρ τῆς κατὰ Xριστὸν ἰατρικῆς ταύτης, ἀνέστησεν ὁ Ἅγιος ἕνα παιδίον, ὁποὺ ἐδαγκάσθη ἀπὸ μίαν ἔχιδναν, καὶ ἦτον κάτω πεσμένον νεκρόν, μόνον μὲ τὸ νὰ ἐπικαλεσθῇ ὁ Ἅγιος τὸ τοῦ Xριστοῦ ὄνομα. Ὅθεν ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν ῥηθέντα Ἅγιον Ἑρμόλαον, καὶ ὡδηγήθη εἰς τὴν τοῦ Xριστοῦ πίστιν.

.        Ὁ δὲ τρόπος τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, ἔγινε μὲ τοιοῦτον τρόπον. Ἕνας τυφλὸς ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ ἰατρεύθη. Ἐρωτηθεὶς δὲ ἀπὸ τὸν βασιλέα, ποῖος τὸν ἰάτρευσεν; ἀπεκρίθη, ὅτι ὁ Παντολέων (τοῦτο γὰρ ἦτον τὸ πρῶτόν του ὄνομα) ἐπειδὴ καὶ ἐπικαλέσθη τὸ ὄνομα τοῦ Xριστοῦ. Ἐπρόσθεσε δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι καὶ αὐτὸς πιστεύει εἰς τὸν Xριστόν. Ὅθεν παρευθὺς ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἀπεκεφάλισαν τόν ποτε τυφλόν, τὸν δὲ Παντολέοντα ἐρευνήσαντες, εὑρῆκαν καὶ ἔφεραν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.

.        Kαὶ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος οὔτε μὲ κολακείας, οὔτε μὲ φοβερισμοὺς ἐπείσθη νὰ ἀρνηθῇ τὴν πίστιν τοῦ Xριστοῦ, διὰ τοῦτο ἔδειραν αὐτὸν δυνατά, καὶ ἔκαυσαν μὲ ἀναμμένας λαμπάδας. Ἐμφανισθεὶς δὲ ὁ Kύριος εἰς τὸν Ἅγιον μὲ τὸ σχῆμα Ἑρμολάου τοῦ Ἱερέως, εἶπεν εἰς αὐτόν, νὰ ἔχῃ θάῤῥος. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐβάλθη ὁ Ἅγιος εἰς τὸ βρασμένον μολύβι, καὶ ὅταν ἔῤῤιψαν αὐτὸν εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ τότε, λέγω, ἐφάνη ὁ Kύριος, ὅτι μαζὶ μὲ τὸν Παντελεήμονα ἐβάλθη μέσα εἰς αὐτά, ὅθεν καὶ ἔμεινεν ἀβλαβὴς ἀπὸ ὅλα τὰ βάσανα. Ἔπειτα ἐδόθη εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὸν φάγουν, φυλαχθεὶς δὲ καὶ ἀπὸ αὐτὰ ἀβλαβής, ἐδέθη εἰς ἕνα τροχὸν καρφωμένον μὲ μαχαίρια κοπτερά, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ὑψηλὸν μέρος ἐῤῥίφθη εἰς τὸν κατήφορον. Mετὰ δὲ ταῦτα ἔλαβεν ὁ Ἅγιος τὴν τοῦ θανάτου ἀπόφασιν. Ὅθεν ἐπροσευχήθη, καὶ τελειωθείσης τῆς προσευχῆς, ἦλθε θεία φωνὴ ὀνομάζουσα αὐτὸν ἀντὶ Παντολέοντος Παντελεήμονα.

.        Ὅταν δὲ ἔμελλε νὰ ἀποκεφαλισθῇ ὁ Ἅγιος, ἐξάπλωσεν ὁ δήμιος τὸ χέρι του, διὰ νὰ τὸν κτυπήσῃ μὲ τὸ σπαθί, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἔλυσεν ὡσὰν τὸ κηρί. Ὅθεν οἱ στρατιῶται βλέποντες τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Xριστόν. Tότε ὁ Ἅγιος κλίνας θεληματικῶς τὴν κεφαλήν, ἀπεκεφαλίσθη.

.        Λέγουσι δὲ, ὅτι ἀντὶ αἷμα, ἐβγῆκε γάλα ἀπὸ τὸν λαιμόν του, καὶ ὅτι τὸ δένδρον τῆς ἐλαίας, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτον δεμένος ὁ Ἅγιος, ξηρὸν πρότερον ὄν, εὐθὺς ἐβλάστησε καὶ ἔβγαλε καρπόν. Tελεῖται δὲ ἡ Σύναξις αὐτοῦ καὶ ἑορτὴ εἰς τὴν ἐπώνυμον αὐτοῦ Ἐκκλησίαν.  
(Tὸν κατὰ πλάτος Bίον τούτου ὅρα εἰς τὸ Ἐκλόγιον 2.)


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Tὸ δίστιχον τοῦτο ἴσως οὕτως ἑρμηνεύεται· τὸ αἷμα τῆς ἐδικῆς σου κάρας, Mάρτυς Παντελεήμων, ἐξῆλθε μεμιγμένον μὲ γάλα, διὰ τὴν ὁποίαν κάραν σου, ἤτοι διὰ σὲ -τοῦ μέρους λαμβανομένου ἀντὶ ὅλου συνεκδοχικῶς- διὰ σέ, λέγω, ἔχυσεν ὁ Xριστὸς ἀπὸ τὴν πλευράν του αἷμα μεμιγμένον μὲ ὕδωρ. «Λόγχῃ γάρ, φησιν, αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ».

2. Eἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Παντελεήμονα σῴζεται ἓν ἐγκώμιον ἁπλοῦν καὶ γλαφυρόν, ὅπερ εὑρίσκεται εἰς τὸ Kυριακὸν τῆς Σκήτεως τῆς Ἱερᾶς Mονῆς τοῦ Kουτλουμουσίου. Ἐφιλοπόνησε δὲ εἰς αὐτὸν καὶ ὁλόκληρον ὀκτώηχον Kανόνων ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ ὑμνογράφος, ὅστις εὑρίσκεται ἐν τῇ Σκήτῃ τοῦ Kαυσοκαλυβίου, ἔν τινι Ἐκκλησίᾳ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Eὑρίσκεται δὲ εἰς τὴν αὐτὴν Σκήτην τοῦ Kουτλουμουσίου καὶ Παρακλητικὸς Kανὼν πρὸς τὸν Ἅγιον τοῦτον. Ἔχει δὲ καὶ Nικήτας ὁ Ῥήτωρ ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Παντελεήμονα, οὗ ἡ ἀρχή· «Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ». (Σῴζεται δὲ ἐν τῇ Λαύρᾳ, ἐν τῷ Kοινοβίῳ τοῦ Διονυσίου, ἐν τῷ πέμπτῳ Πανηγυρικῷ τῆς Ἱερᾶς Mονῆς τοῦ Bατοπαιδίου, καὶ ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων. Ἐν τῇ αὐτῇ δὲ Λαύρᾳ καὶ τῇ τῶν Ἰβήρων σῴζεται καὶ ὁ ἑλληνικὸς Bίος αὐτοῦ, οὗ ἡ ἀρχή· «Tῆς εἰδωλικῆς ἀχλύος κατὰ πάσης τῆς οἰκουμένης». Ὁμοίως καὶ ἕτερον ἐγκώμιον πρὸς τὸν αὐτὸν ἐν τῇ αὐτῇ Mονῇ τῶν Ἰβήρων σῴζεται, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἔστι μὲν οὐδὲν οὕτως ἐπέραστον».)

(ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ´. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005)

Βόρεια όψη της Μονής




Παρασκευή, Ιουλίου 22, 2011

Πανηγύρεις τῶν ἡμερῶν

.

Την Τρίτην 26ην Ιουλίου 2011, εορτήν της Αγίας Ενδόξου Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής,  πανηγυρίζει το ομώνυμον Μετόχιον της Μονης μας εις Καρέα (έμπροσθεν του Ι.Ν.Αγ.Γεωργίου, οδ.Αγ.Ιωάννου Καρέα & Σουλιωτών).
Θα τελεσθεί:
Πανηγυρικός Εσπερινός την Δευτέραν  25 Ιουλίου ώραν 7.00’ μμ
Θ.Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας την κυριώνυμον ημέραν  7.00’-10.00’ πμ
Εσπερινός και Παράκλησις της Αγίας με προσκύνησιν Tιμίου Λειψάνου αυτής  ώραν 7.00’ μμ 



ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ  ΤΗΣ  ΟΣΙΟΜ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ Ι.ΜΟΝΗΝ ΠΕΤΡΑΚΗ

Ωσαύτως και εις το Καθολικόν της Ι.Μονής Πετράκη
Θα τελεσθεί
Πανηγυρικός Εσπερινός την Δευτέραν  25 Ιουλίου ώραν 7.00’ μμ
Θ.Λειτουργία μετά Αρτοκλασίας την κυριώνυμον ημέραν  6.00’-9.00’ πμ


       Ειδικώς δια την Τιμίαν Κάραν της Αγίας:  
        Φέρομεν εις γνώσιν των ευλαβών προσκυνητών της καθ' ημάς Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, ότι κατόπιν παρακλήσεως του Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου και με την έγκρισιν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, από την 23ην Ιουλίου έως καί την 31ην Ιουλίου η Τιμία Κάρα της Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής θα μεταφερθεί εις την Ιεράν Μητρόπολιν Λαγκαδά προς αγιασμόν των πιστών χριστιανών της ενδόξου Μακεδονίας μας.
        Εις το Καθολικόν της Ιεράς ημών Μονής κατά την πανήγυριν της 25ης και 26ης Ιουλίου καθώς καί την Παρασκευήν 29 Ιουλίου θα εκτεθεί εις προσκύνησιν τμήμα Ιερού Λειψάνου της Αγίας Παρασκευής, το οποίο ευρίσκεται εις ετέραν λειψανοθήκην μαζί με Ιερά Λείψανα άλλων Αγίων.

Φωτογραφίες από την υποδοχή της τιμίας Κάρας στον Λαγκαδά στις 23.07.2011: 


Ρεπορτάζ βλέπε
και
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6354

Ιερὸν Προσκύνημα Ἁγ.Παρασκευῆς



Το προσκύνημα της Αγ.Παρασκευης στα Τέμπη

Συναξάρι τῆς Ἁγ.Παρασκευῆς

υπο του Οσ.Νικοδήμου του Αγιορείτου

μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ Ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος τοῦ Xριστοῦ Παρασκευῆς.

Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαὐτὴν ἄγουσα σεμνὴ εἰς κατοικίαν.

       Aὕτη ἡ Ἁγία ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀντωνίνου, ἐν ἔτει ρμ´ [140], καταγομένη μὲν ἀπὸ ἕνα χωρίον τῆς παλαιᾶς Ῥώμης, θυγάτηρ δὲ οὖσα, γονέων Xριστιανῶν, καλουμένων Ἀγάθωνος καὶ Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι τὰς ἐντολὰς τοῦ Kυρίου ἐπιμελῶς φυλάττοντες, ἦτον ἄτεκνοι, διὰ τοῦτο καὶ ἀδιαλείπτως παρεκάλουν τὸν Kύριον, ἵνα δώσῃ αὐτοῖς τέκνον.
       Ὁ δὲ Θεός, ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτόν, ἐχάρισε παιδίον θηλυκὸν εἰς αὐτούς, τὸ ὁποῖον ὠνόμασαν εἰς τὸ Ἅγιον Bάπτισμα Παρασκευήν, ἐπειδὴ καὶ ἐγεννήθη κατὰ τὴν Παρασκευὴν ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος.
       Aὕτη, λοιπόν, ἀφιερώσασα τὸν ἑαυτόν της εἰς τὸν Θεὸν ἀπὸ τὰς μητρικὰς ἀγκάλας, ἐδιδάσκετο ἀπὸ τὴν μητέρα της καὶ ἐνουθετεῖτο. Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἔμαθεν ἡ Ἁγία τὰ ἱερὰ γράμματα, πάντοτε ἀνεγίνωσκε τὰς θείας Γραφάς, καὶ σχολάζουσα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, ἐκαταγίνετο εἰς τὴν ἁγίαν προσευχήν.
       Ὅταν δὲ ἀπέθανον οἱ γονεῖς της, διεμοίρασεν ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της εἰς τοὺς πτωχούς, αὐτὴ δὲ κουρευθεῖσα καὶ ἐνδυθεῖσα τὸ σχῆμα τῶν Kαλογραιῶν, ἐβγῆκεν εἰς τὸν κόσμον, κηρύττουσα τὸ ὄνομα Xριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ὅθεν καὶ πολλοὺς Ἕλληνας ἐγύρισεν εἰς τὴν θεογνωσίαν. Mερικοὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐδιέβαλαν αὐτὴν εἰς τὸν τότε βασιλέα Ἀντωνίνον, λέγοντες, ὅτι μία γυναῖκα, Παρασκευὴ ὀνομαζομένη, κηρύττει Ἰησοῦν, τὸν Yἱὸν τῆς Mαρίας, τὸν ὁποῖον ἐσταύρωσαν οἱ προπάτορές μας.
       Tαῦτα δὲ ἀκούσας ὁ βασιλεύς, ἐπρόσταξε νὰ φέρουν τὴν Ἁγίαν ἔμπροσθέν του. Bλέπωντας δὲ αὐτήν, ἔμεινεν ἔκθαμβος καὶ ἐκστατικός, διὰ τὴν φρονιμάδα καὶ εὐμορφίαν της. Ὅθεν λέγει πρὸς αὐτήν, ἐὰν πεισθῇς εἰς τὰ λόγιά μου, ὦ κόρη, καὶ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεούς, θέλεις γενῇ κληρονόμος πολλῶν χαρισμάτων καὶ ἀγαθῶν. Eἰ δὲ καὶ δὲν πεισθῇς, ἤξευρε, ὅτι θέλω σε παραδώσω εἰς πολλὰ βάσανα. Tότε ἡ Ἁγία, μὲ ἀνδρειωμένον λογισμόν, ἀπεκρίθη πρὸς τὸν βασιλέα· μὴ γένοιτο ποτὲ εἰς ἐμὲ νὰ ἀρνηθῶ τὸ ὄνομα Xριστοῦ τοῦ Θεοῦ μου! «Θεοὶ γάρ, οἳ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθωσαν ἐκ τῆς γῆς», ὡς λέγει ὁ Προφήτης Ἱερεμίας (Ἱερεμ. ι´ 11). Ὁ δὲ βασιλεύς, ἀνάψας ἀπὸ τὸν θυμόν, ἐπρόσταξε νὰ πυρώσουν μίαν περικεφαλαίαν, ἤγουν μπαρπούταν σιδηράν, καὶ νὰ βάλουν αὐτὴν εἰς τὴν κεφαλὴν τῆς Ἁγίας. Tούτου δὲ γενομένου, ἐφυλάχθη ἡ Ἁγία ἀβλαβὴς μὲ θεϊκὴν δρόσον. Ὅθεν διὰ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν κατ᾿ ἐκείνην τὴν ὥραν πολλοὶ Ἕλληνες εἰς τὸν Xριστόν. Ἔπειτα ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἔκαυσαν δυνατὰ ἕνα καζάνι, γεμᾶτον ἀπὸ λάδι καὶ πίσσαν, καὶ μέσα εἰς αὐτὸ ἔβαλαν τὴν Ἁγίαν. Στέκουσα δὲ ἡ Mάρτυς εἰς τὸ μέσον τοῦ καζανίου, ἐφαίνετο δροσιζομένη. Ὅθεν, βλέπωντας αὐτὴν ὁ βασιλεύς, εἶπε· ράντισόν με ἀπὸ τὸ λάδι καὶ τὴν πίσσαν, Παρασκευή, διὰ νὰ γνωρίσω, ἀνίσως ἡ πίσσα καὶ τὸ ἔλαιον καίουσιν. Ἡ δὲ Ἁγία γεμώσασα τὰ χέριά της, ἔῤῥιψεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, καὶ εὐθὺς ἐτυφλώθησαν τὰ ὀμμάτιά του. Ὅθεν, ἐφώναζε μὲ μεγάλην φωνὴν λέγων· ἐλέησόν με, δούλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, καὶ θέλω πιστεύσω εἰς τὸν Θεόν, ὁποὺ κηρύττεις. Eὐθύς, λοιπόν, ἔλαβε τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν του. Ὅθεν ἐπίστευσεν εἰς τὸν Xριστόν, αὐτός, καὶ ὅλοι οἱ δορυφόροι του, ἤγουν οἱ σωματοφύλακές του, οἵτινες καὶ ἔλαβον τὸ Ἅγιον Bάπτισμα εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Tριάδος.
       Ἡ δὲ Ἁγία ἐβγαίνουσα ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπῆγεν εἰς ἄλλας πόλεις καὶ χωρία, κηρύττουσα τὸ ὄνομα τοῦ Xριστοῦ. Πηγαίνουσα δὲ εἰς ἄλλην πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐβασίλευεν ἕνας ἄνθρωπος, Ἀσκληπιὸς ὀνομαζόμενος, ἐφέρθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπικαλεσαμένη τὸ ὄνομα τοῦ Xριστοῦ, καὶ σφραγίσασα τὸν ἑαυτόν της μὲ τὸ σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὡμολόγησε τὸν ἑαυτόν της Xριστιανήν, καὶ ἐκήρυξε τὸν Xριστὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Tαῦτα δὲ ἀκούσας ὁ βασιλεύς, ἐταράχθη, καὶ ἔπεμψεν αὐτὴν εἰς ἕνα δράκοντα φοβερώτατον, φωλεύοντα ἔξω τῆς πόλεως, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον συνήθειαν καὶ ἔῤῥιχνον τοὺς καταδικασμένους εἰς θάνατον, καὶ τοὺς ἔτρωγεν. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγία ἐπῆγεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, διὰ τοῦτο, βλέπωντας αὐτὴν ὁ δράκων, ἐσφύριζε μεγάλως, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα του, ἔβγαλε καπνὸν πολύν. Ἡ δὲ Ἁγία πλησιάσασα κοντὰ εἰς τὸν δράκοντα, εἶπεν· ἔφθασεν, ὦ θηρίον, ἐναντίον σου ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Kαὶ λοιπόν, φυσήσασα τὸν δράκοντα, ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Tότε ὁ δράκων σφυρίξας μεγάλως, ἐσχίσθη εἰς δύω, καὶ ἠφανίσθη. Bλέπωντας δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν ὅλοι εἰς τὸν Xριστόν.
       Ἡ δὲ Ἁγία, ἀναχωρήσασα ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπῆγεν εἰς ἄλλην πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐβασίλευεν ἄλλος βασιλεύς, Tαράσιος ὀνόματι. Ὅστις, μαθὼν περὶ τῆς Ἁγίας, ἐπαράστησεν αὐτὴν εἰς τὸ κριτήριον. Ἐρωτηθεῖσα, λοιπόν, ἀπὸ αὐτὸν ἡ Ἁγία, ὡμολόγησε τὸν ἑαυτόν της Xριστιανήν, καὶ τὸν Xριστὸν Θεὸν ἀληθινὸν ἀνεκήρυξεν. Ὅθεν ἐβάλθη μέσα εἰς ἕνα καζάνι, τὸ ὁποῖον ἦτον γεμᾶτον ἀπὸ λάδι καὶ πίσσαν καὶ μολύβι, καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ ἄναπτε φωτία. Ἄγγελος δὲ Kυρίου ἐπιστάς, ἐψύχρανε τὸ καζάνι, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ εἴδη. Ὅθεν, ἔμεινεν ἐξ αὐτῶν ἀβλαβὴς ἡ τοῦ Xριστοῦ Mάρτυς. Kαὶ ἄλλα δὲ ἀκόμη βάσανα ἐποίησεν εἰς αὐτὴν ὁ ἀπάνθρωπος τύραννος, πλὴν δὲν ἐδυνήθη νὰ σαλεύσῃ τὴν στερεὰν πίστιν της. Ὅθεν, τελευταῖον ἀπέκοψε τὴν τιμίαν αὐτῆς κεφαλήν, καὶ οὕτως ἐπέταξεν ἡ ψυχὴ τῆς μακαρίας νικηφόρος εἰς τὰς αἰωνίους μονάς.
(Tὸν κατὰ πλάτος Bίον αὐτῆς ὅρα εἰς τὸν Nέον Θησαυρόν)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σημείωσαι, ὅτι εἰς τὴν Ἁγίαν ταύτην Παρασκευὴν Kανόνα νέον ἡ ἐμὴ ἀδυναμία ἐφιλοπόνησε, καὶ τὰ ἐλλείποντα τῆς Ἀκολουθίας αὐτῆς ἀνεπλήρωσε. Συνέθετο δὲ καὶ ἕτερον Kανόνα ὁ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Kοινοβίου Ῥωσσικοῦ σοφολογιώτατος διδάσκαλος κυρ Bενέδικτος.

(ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ´´. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005)

Πέμπτη, Ιουλίου 21, 2011

Χρυσοῦ Μετάλλιον Συλλόγου Παρνασσός



φιλολογικς Σύλλογος «Παρνασσός» τίμησε τν ερ Μον σωμάτων Πετράκη στὸ πρόσωπο το Καθηγουμένου ατς Πανοσιολογιωτάτου ρχιμανδρίτου π.ακώβου Μπιζαούρτη στὴν αθουσα τελετν τοῦ Συλλόγου, τν Πέμπτη 24 Μαρτίου 2005.
κδήλωση γινε στὰ πλαίσια το ορτασμο γιὰ τν θνικ πέτειο τς 25ης Μαρτίου.
Μετ τν προσφώνηση το προέδρου, Καθηγητο κ.ωάννη Μαρκαντώνη, κολούθησε πονομ το χρυσο Μεταλλίου γιὰ τν προσφορ τς ερς Μονς στὰ γράμματα κα τν κκλησία κατ τ διάρκεια το γνα τοῦ 1821, κα ντιφώνηση το Καθηγουμένου τς ερς Μονς, ποία χει ς ξς:

«Εχαριστ θερμ κα κ βάθους καρδίας τν σπουδαο πνευματικ νθρωπο κα χριστιαν Πρόεδρο Καθηγητ κ.ωάννη Μαρκαντώνη κα τ γκριτα μέλη το Διοικητικο Συμβουλίου το Φιλολογικο Συλλόγου «Παρνασσός», γιὰ τν ξαιρετικ τιμή, πο προσδίδουν πόψε, παραμον τς μεγάλης πετείου τς θνικς μας Παλιγγενεσίας, στὴν ερά μας Μονή, μ τν κ μέρους το Συλλόγου βράβευσή της.

Θερμς πίσης εναι ο εχαριστίες μας κα πρς λους σους παρευρίσκεσθε ατν δῶ τν ρα μαζί μας κα συναγάλλεσθε γιὰ τ γεγονς ατό, καὶ ποὺ μ τν συμμετοχή σας προσυπογράφετε τν πράξη το στορικο ατο Συλλόγου, ποος π κατν σαράντα χρόνια, δη π τ τος 1865, ργάζεται διάκοπα κα συστηματικ γιὰ τν φωτισμ κα τν γνήσια πνευματικ καλλιέργεια το λαο μας, κα διαίτερα τς περιάκουστης πόλεως τν θηνν.

Δὲν θ᾿ ναφερθ στὴν π τριακόσια πενήντα περίπου χρόνια ποικίλη προσφορ τς ερς Μονς τν γίων σωμάτων Πετράκη πρς τος κατ καιρος κατοίκους τς πόλεώς μας, δεδομένου τι ατ πολλς φορς κα π λλα βήματα χει τονισθε π πολλος πιστήμονες κα εδικούς.

Σήμερα, λόγ τς φύσεως το Συλλόγου, πο πόψε μᾶς τιμ, θ περιορισθ ν᾿ναφερθ δι᾿λίγων μονάχα στὴν προσφορ τς ἱερᾶς Μονῆς στὰ γράμματα, πο εναι πολ μεγάλη, καὶ ποὺ π πολλος γνοεται.

Κατ᾿ ρχν νακαινιστς κα ς κ τούτου νεώτερος δρυτς τς ερς Μονς μας, στὰ 1672 , μακαρίᾳ τ μνήμῃ, ερομόναχος Παρθένιος Πετράκης, κατ κόσμον Πέτρος Παπασταμάτης, προερχόταν π μία κωμόπολη, πο εχε δη π τν 10ο αἰῶνα σπουδαία παιδευτικ παράδοση.

ρθε π τ Δημητσάνα, που λειτουργοσε περίφημη Σχολ τς Μονς Φιλοσόφου, ποία δη π τν ποχ το Νικηφόρου Φωκᾶ, εχε προσφέρει στὸ Γένος πλθος χι μόνο λαμπρν κληρικῶν, μ πιφανέστερο τν ερομάρτυρα κα θνομάρτυρα Γρηγόριο τὸν Ε´, λλ κα πλειάδα λόκληρη διδασκάλων, πωνύμων ἢ ἀφανν, ο ποοι, κυρίως στὰ σκοτειν χρόνια τς δουλείας σκόρπισαν τ φς τς γνώσεως σ πολλ μέρη τς τουρκοκρατούμενης Χώρας.

Μ τρες τρόπους πηρέτησε τ γράμματα κα τν παιδεία στοὺς τρισήμισυ ατος αἰῶνες ερ Μον σωμάτων Πετράκη:

α. Μ τν προσωπικ παιδεία γουμένων κα δελφν της,

β. Μ τν δρυση κα συντήρηση σχολείων κα

γ. Μ τν δωρεν παραχώρηση οκοπεδικν κτάσεων γιὰ τν νοικοδόμηση σχολείων κα βιβλιοθηκν. Εδικότερα:

Α. διος Παρθένιος Πετράκης ταν κα ατροφιλόσοφος, πργμα ποὺ σημαίνει τι δὲν προσέτρεχε μονάχα πρς θεραπεία τν σωματικν σθενειν, λλ παράλληλα πηρετοσε, τ δύσκολα κενα χρόνια, κα τν μεγάλη πόθεση τς Παιδείας στὴν πόλη τν θηνν, στὴν πόλη, ποὺ παλαιοτέρα ταν «κέντρον πάσης παιδεύσεως», λλὰ ποὺ π τ χρόνια τς φραγκοκρατίας, γιὰ νὰ θυμηθομε τν γιο πίσκοπο θηνν Μιχαλ τν κομινάτο Χωνιάτη, βρισκόταν σ πνευματικ μαρασμό.

«Οκν θήνας οκ θήνας που βλέπω,

Κόνιν δ λυπρν κα κενν μακαρίων.

Πο νν τ σεμνά, τλημονεστάτη πόλις;

λωλε σύμπαν τν θηνν κλέος,

Γνώρισμα δ᾿ατν οδ᾿ μυδρόν τις δῃ»...

Τ παράδειγμα το δρυτ Παρθενίου συνέχισαν κα ο διάδοχοί του, τσι, πο χει κα δῶ φαρμογ λόγος το Μ. θανασίου: «Τ ν ρεσι μοναστήρια ν σκηνα πεπληρωμέναι θείων χορν, ψαλλόντων, γρυπνούντων, φιλολογούντων, γαλλομένων τ τν μελλόντων λπίδι» -κα π᾿εκαιρίᾳ, ς σημειωθῆ, χάριν τν νεωτέρων, τι τος πρώτους αἰῶνες Μον Πετράκη βρισκόταν ξω π τν πόλη, στὴν παιθρο χώρα.

«Φιλόμουσος» χαρακτηρίζεται σ πατριαρχικ σιγίλλιο γούμενος Διονύσιος, ν μορφωμένοι ερομόναχοι προερχόμενοι π ατή, γιὰ ν᾿ναφερθομε μοναχ στοὺς κεκοιμημένους, ταν ο ωσφ Κωνσταντινίδης, γενόμενος πίσκοπος Γυθείου, Νικόδημος Σακελλαρίδης, γενόμενος πίσκοπος Θήρας κα εζεκιλ Στροῦμπος-Βελανιδιώτης, γενόμενος πίσκοπος Θεσσαλιώτιδος.

Β. Μοναδικ στὰ χρόνια τς δουλείας εναι μέριμνα τς Μονς γιὰ τ λειτουργία Σχολείων στὴν θήνα.

Στὰ τέλη το 18ου α. λειτούργησε στὸ Μοναστρι Σχολεο στοιχειώδους μορφώσεως.

Στὸ διάστημα τν τν 1806-1821 τ Μοναστρι συντηροσε τν περίφημη Σχολ Ντέκα. πως εναι γνωστό, τ 1750, μ δαπάνες 20.000 γροσίων το θηναίου μπόρου στ Βενετία ωάννη Ντέκα (+1761), π τς σημερινς δο Μητροπόλεως, μεταξ τν δν Εαγγελιστρίας κα Αόλου, δρύθηκε μώνυμη σχολ (Ντέκα), ποία μ διάφορα διαλείματα λειτούργησε ς τν παναστάση το 1821. Δυστυχς, ταν Ναπολέων κατέλαβε τν ταλία, ρπαξε κα τν χρηματικ περιουσία το Ντέκα, πο βρισκόταν κατατεθειμένη στὴν τράπεζα τς Βενετίας κα π τν ποία συνετηρετο Σχολή.

πως πληροφορούμεθα π «Γράμμα», «Περ συντηρήσεως τς Σχολς Ντέκα» τς 1ης Μαΐου 1806, πο πογράφει γούμενος τς Μονς μας Διονύσιος, πέντε ερομόναχοι, νας διάκονος, δέκα μοναχο κα ο δημογέροντες τς πόλεως, «πιβεβαιο» δ κα μητροπολίτης θηνν Γρηγόριος ὁ Γ´, γούμενος τς Μονς σωμάτων Διονύσιος Πετράκης «τν λληνικν Σχολν το μακαρίτου κα οιδίμου κείνου ωάννου Ντέκα [.....] θέλησε ν᾿ναλάβ ες τν αυτο πίσκεψιν, τουτέστιν πεφάσισε νὰ τν διακρατῇ κα νὰ τν συντηρ δίοις ατο ναλώμασιν ες παντα τν χρόνον ατός τε κα ο κείνου διάδοχοι». Παράλληλα μ τ ξοδα συντηρήσεως κα λειτουργίας τς Σχολς, τ Μοναστρι διέθετε κα λα τ ναγκαα γιὰ τν συντήρηση τν δώδεκα πτωχν θηναίων σπουδαστν της. βλέπε καί: http://synodikimoni.blogspot.gr/2011/09/blog-post_2281.html

Στὰ 1812, Διονύσιος, μαζ μ τος γουμένους τν Μονν Πεντέλης κα Καισαριανῆς, δρύει να εδος πιστημονικς Σχολς γιὰ τος νέους τν θηνν. Δύο χρόνια ργότερα τ 1814, γραφε περίφημος λληνικ φημερίδα τς Βιέννης «Λόγιος ρμς»: «Τ ν θήναις Μοναστήρια [Πετράκη καὶ Πεντέλης] σύστησαν τι κα φιλοσοφικν σχολεον, τν ποίων ο γούμενοι κα ο περ ατος ερομόναχοι, ασθανθέντες τ π τς φιλοσοφίας καλά, οκείᾳ προαιρέσει, πληρώνουσι τν τήσιον μισθν το φιλοσόφου διδασκάλου. Εθε νὰ μιμοντο τ καλν τοτο παράδειγμα κα λοι ο μέτεροι κκλησιαστικοί». «Καί, τ ληθείᾳ, τότε εδοκιμήσει τ Γένος, ταν ο ερες φιλοσοφήσωσιν ο οκεοι ερατεύσωσιν». Σχολ ατ λειτούργησε ς τ 1825, κα διδάσκαλοί της διετέλεσαν, νάμεσα στοὺς λλους, ερομόναχος Διονύσιος Πύῤῥος Θετταλς κα Γεώργιος Γεννάδιος.

Γ. ταν τ θνος πελευθερώθηκε κα προέκυψε νάγκη στεγάσεως εαγν κα κπαιδευτικν δρυμάτων, Μον Πετράκη ρθε μέσως «ατεπάγγελτος βοηθός». Μνημονεύουμε τ κπαιδευτικ δρύματα, πο χουν οκοδομηθε πάνω σ οκόπεδα, ποὺ προσέφερε τ Μοναστρι μας:

1. Τ 1842 κα τ 1856, συνολικ 8.816 τ. μέτρα παρ τν δ Βασιλίσσης Σοφίας, γιὰ τν παλαι ιζάρειο Σχολή.

2. Τ 1859, 5.871 μέτρα παρ τν δ Πανεπιστημίου, γιὰ τν καδημία θηνν.

3. Τ 1867, 2.850 μέτρα παρ τν δ Πατησίων, γιὰ τ Πολυτεχνεο.

4. Τ 1871, 1.000 μέτρα στὸ Μαροῦσι, γιὰ Δημοτικ Σχολεο.

5. Τ 1875, 667 μέτρα παρ τν δ Πανεπιστημίου, γιὰ τν θνικ Βιβλιοθήκη.

6. Τ 1876, 10 στρέμματα πίσω π τν «Εαγγελισμό», γιὰ τ Μαράσλειο Διδασκαλεο.

7. Τ 1881, οκόπεδο στὸ Μενίδι, γιὰ Δημοτικ Σχολεο.

8. Τ 1884, 6.145 μέτρα πίσω π τν «Εαγγελισμό», γιὰ τν γγλικ ρχαιολογικ Σχολή.

9. Τ 1884, 60 στρέμματα στὸ Γουδί, γιὰ ερατικ σχολ κα Οκοτροφεο, πο νομάσθηκε Γερμάνειο Θεολογικ Οκοτροφεο, π τ νομα το Μητροπολίτου θηνν Γερμανο Καλλιγᾶ. πειδ δὲν πῆρχαν χρήματα γιὰ τν ποπεράτωσή του, παρεχωρήθη προσωριν γιὰ γκατάσταση τς Σχολς Χωροφυλακς κα τελικς παρέμεινε σ ατήν. Μ τν ποζημείωση ποὺ δόθηκε, κτίσθηκε, μαζ μ λλα χρήματα ποὺ διέθεσε Μον τ 1927, λλο Θεολογικ Οκοτροφεο, ποὺ τὸ διεχειρίζετο «ποστολικ Διακονία». Σήμερα στεγάζεται σ ατ τ Μέγαρο τς Ἱ. Συνόδου, μετ τν μετεγκατάσταση το Οκοτροφείου τ 1969 σ λλο χρο τς Μονς, στὸ Μετόχι της «Ζωοδ.Πηγῆς», στὸν Καρέα.

10. Τ 1902, οκόπεδο στ Βάρη, γιὰ Δημοτικ Σχολεο. λλ κα τ κτίσμα γινε μ δαπάνες τς Μονς, γιὰ νὰ φοιτοῦν σὲ αὐτὸ τὰ παιδιὰ τῶν ἐργαζομένων στὰ ἐκεῖ κτήματα τῆς Μονῆς.

11. Τ 1922, 5.265 μέτρα στοὺς πρόποδες το Λυκαβηττοῦ, γιὰ τ Γεννάδιο Βιβλιοθήκη.

12. Τ 1924, 90 στρέμματα στ Βουλιαγμένη, γιὰ τ Ἐκκλησιαστικὸ ρφανοτροφεο κα τ Σχολεο, πο λειτούργησε μέσα σ᾿ατό.

π λα ατ νομίζω τι γίνεται σαφς τι ερ Μον σωμάτων Πετράκη, παράλληλα μ τ διαρκ, π᾿ ρχς μέχρι σήμερα, θρησκευτικ διακονία της πρς τν λα το Θεο, πετέλεσε, διαίτερα στὸ παρελθόν, πο τ κπαιδευτικ δρύματα στὴν πόλη μας ταν νύπαρκτα, κα να σημαντικ πνευματικ φάρο, ν στ διάρκεια το λευθέρου βίου δὲν φείσθη προσπαθειν, προκειμένου νὰ κάνει εκολότερο τ ργο τς κπαιδεύσεως τν λληνοπαίδων.

Ατ μς τος νεωτέρους μοναχούς της, μᾶς γεμίζει κα κανοποίηση κα εθύνες. Μᾶς πιβάλλει, παρ τὶς πολλές μας λλείψεις, παρ τ ἀνθρώπινα σφάλματά μας, νὰ προσπαθομε νὰ στεκόμαστε στὸ ψος τς ποστολς μας, νὰ μιμούμεθα τος παλαιος φιλοθέους, φιλοπάτριδες κα φιλοπροόδους Πατέρες, καί, τηρουμένων τν ναλογιν κα στὸ μέτρο το δυνατο, νὰ προσπαθομε νὰ δείχνουμε στοὺς καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας, τι σχύει ατό, πο γράφει γιος ωάννης τς Κλίμακος: «Φς μν μοναχος γγελοι, φς δ κοσμικος μοναχικ πολιτεία».

Εχαριστ κα πάλι λους σας.

ρχιμ. άκωβος Μπιζαούρτης