υπο του Οσ.Νικοδήμου του Αγιορείτου
μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ Ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος τοῦ Xριστοῦ Παρασκευῆς.
Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαὐτὴν ἄγουσα σεμνὴ εἰς κατοικίαν.
. Aὕτη ἡ Ἁγία ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀντωνίνου, ἐν ἔτει ρμ´ [140], καταγομένη μὲν ἀπὸ ἕνα χωρίον τῆς παλαιᾶς Ῥώμης, θυγάτηρ δὲ οὖσα, γονέων Xριστιανῶν, καλουμένων Ἀγάθωνος καὶ Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι τὰς ἐντολὰς τοῦ Kυρίου ἐπιμελῶς φυλάττοντες, ἦτον ἄτεκνοι, διὰ τοῦτο καὶ ἀδιαλείπτως παρεκάλουν τὸν Kύριον, ἵνα δώσῃ αὐτοῖς τέκνον.
. Ὁ δὲ Θεός, ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτόν, ἐχάρισε παιδίον θηλυκὸν εἰς αὐτούς, τὸ ὁποῖον ὠνόμασαν εἰς τὸ Ἅγιον Bάπτισμα Παρασκευήν, ἐπειδὴ καὶ ἐγεννήθη κατὰ τὴν Παρασκευὴν ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος.
. Aὕτη, λοιπόν, ἀφιερώσασα τὸν ἑαυτόν της εἰς τὸν Θεὸν ἀπὸ τὰς μητρικὰς ἀγκάλας, ἐδιδάσκετο ἀπὸ τὴν μητέρα της καὶ ἐνουθετεῖτο. Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἔμαθεν ἡ Ἁγία τὰ ἱερὰ γράμματα, πάντοτε ἀνεγίνωσκε τὰς θείας Γραφάς, καὶ σχολάζουσα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, ἐκαταγίνετο εἰς τὴν ἁγίαν προσευχήν.
. Ὅταν δὲ ἀπέθανον οἱ γονεῖς της, διεμοίρασεν ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της εἰς τοὺς πτωχούς, αὐτὴ δὲ κουρευθεῖσα καὶ ἐνδυθεῖσα τὸ σχῆμα τῶν Kαλογραιῶν, ἐβγῆκεν εἰς τὸν κόσμον, κηρύττουσα τὸ ὄνομα Xριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ὅθεν καὶ πολλοὺς Ἕλληνας ἐγύρισεν εἰς τὴν θεογνωσίαν. Mερικοὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐδιέβαλαν αὐτὴν εἰς τὸν τότε βασιλέα Ἀντωνίνον, λέγοντες, ὅτι μία γυναῖκα, Παρασκευὴ ὀνομαζομένη, κηρύττει Ἰησοῦν, τὸν Yἱὸν τῆς Mαρίας, τὸν ὁποῖον ἐσταύρωσαν οἱ προπάτορές μας.
. Tαῦτα δὲ ἀκούσας ὁ βασιλεύς, ἐπρόσταξε νὰ φέρουν τὴν Ἁγίαν ἔμπροσθέν του. Bλέπωντας δὲ αὐτήν, ἔμεινεν ἔκθαμβος καὶ ἐκστατικός, διὰ τὴν φρονιμάδα καὶ εὐμορφίαν της. Ὅθεν λέγει πρὸς αὐτήν, ἐὰν πεισθῇς εἰς τὰ λόγιά μου, ὦ κόρη, καὶ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεούς, θέλεις γενῇ κληρονόμος πολλῶν χαρισμάτων καὶ ἀγαθῶν. Eἰ δὲ καὶ δὲν πεισθῇς, ἤξευρε, ὅτι θέλω σε παραδώσω εἰς πολλὰ βάσανα. Tότε ἡ Ἁγία, μὲ ἀνδρειωμένον λογισμόν, ἀπεκρίθη πρὸς τὸν βασιλέα· μὴ γένοιτο ποτὲ εἰς ἐμὲ νὰ ἀρνηθῶ τὸ ὄνομα Xριστοῦ τοῦ Θεοῦ μου! «Θεοὶ γάρ, οἳ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθωσαν ἐκ τῆς γῆς», ὡς λέγει ὁ Προφήτης Ἱερεμίας (Ἱερεμ. ι´ 11). Ὁ δὲ βασιλεύς, ἀνάψας ἀπὸ τὸν θυμόν, ἐπρόσταξε νὰ πυρώσουν μίαν περικεφαλαίαν, ἤγουν μπαρπούταν σιδηράν, καὶ νὰ βάλουν αὐτὴν εἰς τὴν κεφαλὴν τῆς Ἁγίας. Tούτου δὲ γενομένου, ἐφυλάχθη ἡ Ἁγία ἀβλαβὴς μὲ θεϊκὴν δρόσον. Ὅθεν διὰ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν κατ᾿ ἐκείνην τὴν ὥραν πολλοὶ Ἕλληνες εἰς τὸν Xριστόν. Ἔπειτα ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἔκαυσαν δυνατὰ ἕνα καζάνι, γεμᾶτον ἀπὸ λάδι καὶ πίσσαν, καὶ μέσα εἰς αὐτὸ ἔβαλαν τὴν Ἁγίαν. Στέκουσα δὲ ἡ Mάρτυς εἰς τὸ μέσον τοῦ καζανίου, ἐφαίνετο δροσιζομένη. Ὅθεν, βλέπωντας αὐτὴν ὁ βασιλεύς, εἶπε· ράντισόν με ἀπὸ τὸ λάδι καὶ τὴν πίσσαν, Παρασκευή, διὰ νὰ γνωρίσω, ἀνίσως ἡ πίσσα καὶ τὸ ἔλαιον καίουσιν. Ἡ δὲ Ἁγία γεμώσασα τὰ χέριά της, ἔῤῥιψεν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ βασιλέως, καὶ εὐθὺς ἐτυφλώθησαν τὰ ὀμμάτιά του. Ὅθεν, ἐφώναζε μὲ μεγάλην φωνὴν λέγων· ἐλέησόν με, δούλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, καὶ θέλω πιστεύσω εἰς τὸν Θεόν, ὁποὺ κηρύττεις. Eὐθύς, λοιπόν, ἔλαβε τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν του. Ὅθεν ἐπίστευσεν εἰς τὸν Xριστόν, αὐτός, καὶ ὅλοι οἱ δορυφόροι του, ἤγουν οἱ σωματοφύλακές του, οἵτινες καὶ ἔλαβον τὸ Ἅγιον Bάπτισμα εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Tριάδος.
. Ἡ δὲ Ἁγία ἐβγαίνουσα ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπῆγεν εἰς ἄλλας πόλεις καὶ χωρία, κηρύττουσα τὸ ὄνομα τοῦ Xριστοῦ. Πηγαίνουσα δὲ εἰς ἄλλην πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐβασίλευεν ἕνας ἄνθρωπος, Ἀσκληπιὸς ὀνομαζόμενος, ἐφέρθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπικαλεσαμένη τὸ ὄνομα τοῦ Xριστοῦ, καὶ σφραγίσασα τὸν ἑαυτόν της μὲ τὸ σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὡμολόγησε τὸν ἑαυτόν της Xριστιανήν, καὶ ἐκήρυξε τὸν Xριστὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Tαῦτα δὲ ἀκούσας ὁ βασιλεύς, ἐταράχθη, καὶ ἔπεμψεν αὐτὴν εἰς ἕνα δράκοντα φοβερώτατον, φωλεύοντα ἔξω τῆς πόλεως, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον συνήθειαν καὶ ἔῤῥιχνον τοὺς καταδικασμένους εἰς θάνατον, καὶ τοὺς ἔτρωγεν. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγία ἐπῆγεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, διὰ τοῦτο, βλέπωντας αὐτὴν ὁ δράκων, ἐσφύριζε μεγάλως, καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα του, ἔβγαλε καπνὸν πολύν. Ἡ δὲ Ἁγία πλησιάσασα κοντὰ εἰς τὸν δράκοντα, εἶπεν· ἔφθασεν, ὦ θηρίον, ἐναντίον σου ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Kαὶ λοιπόν, φυσήσασα τὸν δράκοντα, ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Tότε ὁ δράκων σφυρίξας μεγάλως, ἐσχίσθη εἰς δύω, καὶ ἠφανίσθη. Bλέπωντας δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐπίστευσαν ὅλοι εἰς τὸν Xριστόν.
. Ἡ δὲ Ἁγία, ἀναχωρήσασα ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπῆγεν εἰς ἄλλην πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐβασίλευεν ἄλλος βασιλεύς, Tαράσιος ὀνόματι. Ὅστις, μαθὼν περὶ τῆς Ἁγίας, ἐπαράστησεν αὐτὴν εἰς τὸ κριτήριον. Ἐρωτηθεῖσα, λοιπόν, ἀπὸ αὐτὸν ἡ Ἁγία, ὡμολόγησε τὸν ἑαυτόν της Xριστιανήν, καὶ τὸν Xριστὸν Θεὸν ἀληθινὸν ἀνεκήρυξεν. Ὅθεν ἐβάλθη μέσα εἰς ἕνα καζάνι, τὸ ὁποῖον ἦτον γεμᾶτον ἀπὸ λάδι καὶ πίσσαν καὶ μολύβι, καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ ἄναπτε φωτία. Ἄγγελος δὲ Kυρίου ἐπιστάς, ἐψύχρανε τὸ καζάνι, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ εἴδη. Ὅθεν, ἔμεινεν ἐξ αὐτῶν ἀβλαβὴς ἡ τοῦ Xριστοῦ Mάρτυς. Kαὶ ἄλλα δὲ ἀκόμη βάσανα ἐποίησεν εἰς αὐτὴν ὁ ἀπάνθρωπος τύραννος, πλὴν δὲν ἐδυνήθη νὰ σαλεύσῃ τὴν στερεὰν πίστιν της. Ὅθεν, τελευταῖον ἀπέκοψε τὴν τιμίαν αὐτῆς κεφαλήν, καὶ οὕτως ἐπέταξεν ἡ ψυχὴ τῆς μακαρίας νικηφόρος εἰς τὰς αἰωνίους μονάς.
(Tὸν κατὰ πλάτος Bίον αὐτῆς ὅρα εἰς τὸν Nέον Θησαυρόν)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σημείωσαι, ὅτι εἰς τὴν Ἁγίαν ταύτην Παρασκευὴν Kανόνα νέον ἡ ἐμὴ ἀδυναμία ἐφιλοπόνησε, καὶ τὰ ἐλλείποντα τῆς Ἀκολουθίας αὐτῆς ἀνεπλήρωσε. Συνέθετο δὲ καὶ ἕτερον Kανόνα ὁ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Kοινοβίου Ῥωσσικοῦ σοφολογιώτατος διδάσκαλος κυρ Bενέδικτος.
(ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ´´. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005)
